اثربخشي مداخلات گروهي مبتني بر رابطۀ والد - كودك بر كاهش نشانه‌هاي كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي/ كمبود توجه

Effectiveness of parent-child relationship-oriented group interventions on symptoms reduction among 6-11 years old children with attention-deficit/hyperactivity disorder

هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مبتني بر رابطۀ والد - كودك، بر كاهش نشانه‌هاي كودكان 6-‌11 سالۀ مبتلا به اختلال بيش فعالي/ كمبود توجه بود. در يك مطالعۀ شبه‌تجربي با استفاده از طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با سه گروه آزمايشي 1- دارودرماني، 2-تركيبي (دارودرماني و آموزش) و 3- آموزش، مادران 30 كودك مبتلا به اختلال بيش فعالي/ كمبود توجه، به‌صورت روش نمونه‌گيري چندمرحله‌اي (انتخاب تصادفي در مناطق آموزش و پرورش تهران، مدارس و دانش آموزان) انتخاب و به سه گروه تقسيم شدند. گروه تركيبي و آموزش به مدت 10 جلسه تحت آموزش برنامۀ گروهي آموزش مبتني بر رابطۀ والد-كودك قرار گرفت و گروه دارودرماني فقط دارو دريافت كردند. آزمودني‌ها به وسيلۀ مقياس كانرز قبل از مداخله و بعد از مداخله ارزيابي شدند. داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه اجراي برنامۀ آموزشي مبتني بر رابطۀ والد-كودك به همراه دارودرماني منجر به كاهش معنادار نشانه‌هاي اختلال بيش فعالي و نقص توجه در كودكان شده است. بنابراين، آموزش مبتني بر رابطۀ والد - كودك به همراه دارودرماني در كاهش معنادار نشانه‌هاي اختلال بيش فعالي و نقص توجه كودكان مؤثر است؛ لذا پيشنهاد مي‌شود درمانگران از اين روش براي كمك به اين گروه از كودكان استفاده كنند.

The present study was conducted in order to investigate the effectiveness of parent-child relationship-oriented group interventions on symptoms reduction in 6-11 years old children with attention-deficit/hyperactivity disorder. In a quasi-experimental study using pre-test and post-test design with three experimental groups of 1. drug therapy, 2. combined (drug therapy and family-oriented intervention) and 3. family-oriented intervention, mothers of 30 children with ADHD disorder were randomly selected from the educational districts, schools and students of Tehran using multi-stage cluster sampling method, and were placed in three groups. The combined and family-oriented groups were trained in a parent-child relationship group for 10 sessions and the drug therapy group received only medication. Subjects were assessed by Canners’ Parenting Scale in two stages (before intervention and after intervention). Data were analyzed using covariance analysis. The results of the present study showed that the implementation of a parent-child-based educational program resulted in a significant reduction in symptoms of ADHD among children in both the combined and family-oriented group. Parent-child relationship education is effective in symptoms reduction among children with ADHD. Therefore, it is suggested that therapists use this method to help children of this particular group.