بررسي آثار سينرژيستي نانوذرات نقره و نايسين روي ژنوم باكتري اشريشيا كلي

مقدمه: باتوجه‌به نگراني روزافزون مقاومت عفونت‌هاي ميكروبي به آنتي‌بيوتيك‌ها و كاهش اثر پپتيد (AMP)نايسين به علت افزايش مقاومت سويه‌هاي باكتريايي، پژوهش‌هاي گسترده‌اي طي سال‌هاي اخير با محوريت نانوفناوري انجام شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي آثار سينرژيستي نانوذرات نقره متصل به نايسين روي ژنوم باكتري اشريشيا كلي (مدلي از باكتري‌هاي گرم منفي) است. مواد و روش‏‏ها: پس‌از كشت باكتري در محيط مايع NutrientBroth، تيمار با غلظت‌هاي50، 75 ،100 و 125 ميكروگرم‌بر‌ميلي‌ليتر نانو‌ذرات نقره، غلظت‌هاي 25، 50، 75، 100، 150 و 200 ميكروگرم‌بر‌ميلي‌ليتر نايسين و غلظت‌هاي 30،50 و 75 ميكروگرم‌بر‌ميلي‌ليتر نانوذرات نقره متصل به نايسين انجام شد. پس‌از خواندن جذب نوري در طول موج 600 نانومتر، DNA نمونه‌هاي شاهد و تيمارشده با غلظت‌هاي 50 و 75 ميكروگرم‌بر‌ميلي‌ليتر نانوذرات نقره، نايسين، نانوذرات نقره متصل به نايسين استخراج و از RAPDPCR براي بررسي اثر ژنومي استفاده شد. نتايج RAPDPCR با نرم‌افزار NTSYSPC بر مبناي ضريب Dice براي محاسبه ماتريكس تشابه و UPGMA تجزيه‌و‌تحليل شد. نتايج: نتايجنشان دادند اثر مهاركنندگي رشد نانوذرات نقره متصل به نايسين بيشتر از كاربرد انفرادي نايسين و نانوذرات نقره و اثر ژنومي اتصالات يادشده نسبت به نايسين و نانوذرات نقره به‌ترتيب بيشتر و كمتر است؛ بنابراين نانوذرات يادشده و نايسين به‌طور متصل باهم اثر سينرژيستي روي ژنوم باكتري ندارند. بحث و نتيجه‏گيري: امكان استفاده از نانوذرات نقره در حالت متصل به نايسين به‌عنوان ماده ضدباكتري مناسب و قوي با كمترين اثر ژنومي و جهش‌زايي وجود دارد.