ارائه چارچوب فرايند همكارانه در افزايش تاب‌آوري تصفيه‌خانه‌هاي آب و فاضلاب در مواجهه با سيلاب

قرارگيري تصفيه‌خانه‌ها در مناطق ساحلي لزوم افزايش توجه به اين زيرساخت‌ها را افزايش مي‌دهد. وقوع سيلاب مي‌تواند باعث آب‌گرفتگي اجزا و افزايش بار ورودي به تصفيه‌خانه شود كه اين امر موجب كاهش عملكرد قسمت‌هاي مختلف اين زيرساخت و خسارت‌هاي هنگفت مي‌شود. در اين مطالعه، در راستاي كاهش خطرپذيري تصفيه‌خانه‌ها در برابر سيل، به منظور كمّي‌سازي خصوصيات تصفيه‌خانه از شاخص تاب‌آوري استفاده شد. براي ارتقاي عملكرد تصفيه‌خانه در مواجهه با سيل دو رويكرد اصلي رفتار همكارانه ميان تصفيه‌خانه‌ها و تخصيص مالي ميان بخش‌هاي قابل سرمايه‌گذاري درون هر تصفيه‌خانه مورد ارزيابي قرار گرفت. به اين منظور در رويكرد اول، خصوصياتي از تصفيه‌خانه كه با سرمايه‌گذاري مالي قابل بهبود هستند، شناسايي شدند و تخصيص بودجه در ميان هريك به‌منظور ارتقاي عملكرد سيستم مورد بررسي قرار گرفت. به‌علاوه، رويكردهاي مديريتي پيشنهادي براي درك دقيق‌تر سيستم نيز ارائه شد. در نتيجه، رويكرد بهره‌برداري توأمان بين تصفيه‌خانه‌ها و ارتقاي عملكرد اين زيرساخت‌ها با ايجاد ارتباط بين تصفيه‌خانه‌هاي مجاور محقق مي‌شود. به‌منظور ايجاد اين ارتباط و همكاري كه مبناي كار مقاله مي‌باشد، عملكرد تصفيه‌خانه‌هاي مجاور به‌صورت يكپارچه در نظر گرفته شد. در ادامه، نتايج رويكرد بهره‌برداري توأمان و ميزان اثرگذاري آن مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در اين پژوهش، سه همكاري شامل تصفيه‌خانه‌هايBowery Bay، Tallman، Newtown Creek و Red Hook تاب‌آوري را به ميزان قابل توجهي بهبود داده است. چارچوب ارائه شده در اين پژوهش براي به‌كارگيري در ساير تصفيه‌خانه‌هاي فاضلاب مناطق ساحلي پيشنهاد مي‌شود.