حذف تاموكسيفن از محيط‌هاي آبي با استفاده از نانوذرات مگنتايت عامل‌دار شده با هيدروكربن‌هاي درخت‌سان: مطالعه تعادلي و سينتيكي

باقيمانده داروها به‌عنوان تركيبات آلاينده در منابع آبي منجر به ايجاد خطر براي انسان و ديگر جانداران مي‌شود. بنابراين براي حفظ محيط‌ زيست حذف آن‌ها از فاضلاب امري ضروري است. لذا اين مطالعه با هدف بررسي كارايي حذف داروي تاموكسيفن توسط نانوذرات مگنتايت عامل‌دار شده با هيدروكربن‌هاي درخت‌سان از محلول آبي انجام شد. به اين منظور جاذب به‌روش هم‌رسوبي شيميايي سنتز و كارايي آن در حذف دارو مورد ارزيابي قرار گرفت. ويژگي‌هاي ظاهري جاذب با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM)، دستگاه پراش پرتو ايكس، pH نقطه صفر (pHpzc)، طيف مادون قرمز،  آناليز TGA و منحني VSM بررسي شد. غلظت باقيمانده تاموكسيفن در محلول آبي توسط دستگاه اسپكتروفتومتر در طول موج 236 نانومتر خوانده شد. نتايج بيانگر آن بود كه با افزايش زمان تماس تا 40 دقيقه، مقدار pH برابر با 7 و مقدار جاذب تا 03/0 گرم، كارايي حذف تاموكسيفن از محلول افزايش مي‌يابد. همچنين پيروي فرايند جذب از ايزوترم جذب فروندليچ و مدل سينتيكي شبه‌مرتبه دوم به اثبات رسيد. با استناد به نتايج مي‌توان اذعان كرد كه از نانوذرات مگنتايت عامل‌دار شده با هيدروكربن‌هاي درخت‌سان مي‌توان به‌عنوان يك جاذب مؤثر و در دسترس براي حذف باقيمانده تاموكسيفن از فاضلاب و پساب شركت‌هاي دارويي استفاده كرد.