مدل برنامه ريزي خطي فازي براي بهينه سازي الگوي كشت در حوضه ي زرينه رود

بخش كشاورزي بزرگ‌ترين مصرف‌كننده‌ي آب بوده و عدم‌قطعيت از جمله مسائل اجتناب‌ناپذير در مديريت آب در اين بخش است. لذا در مطالعه‌ي حاضر، به‌منظور بهينه‌سازي الگوي كشت در حوضه زرينه‌رود با هدف حداكثرسازيِ سود خالص كشاورزي و با درنظرگيريِ عدم‌قطعيت‌هاي موجود، از برنامه‌ريزيِ خطيِ تماماً فازي و با دو روشِ حل متفاوت، استفاده شده است. عدم‌قطعيت‌هاي موجود در تدوين بهينه‌ترين الگوي كشت، با استفاده از روش فازي لحاظ گرديده است و همچنين به‌منظور در نظرگرفتن عدم‌قطعيت‌هاي ناشي از محدوديتِ مقدار آب دردسترس، سه وضعيت هيدرولوژيكي حداقل، متوسط و حداكثر مقادير در بهينه‌سازي فازي در نظر گرفته ‌شد. نتايجِ حاصل از اجراي بهينه‌سازيِ تماماً فازي، حاكي از افزايشِ سود خالص به ميزان 2.53 درصد نسبت به بهينه‌سازيِ قطعي و افزايشي معادل 36.34 درصد نسبت به الگوي كشت فعلي از طريق كاهش سطوح زيركشت محصولاتِ با سود خالص كم و افزايش سطح زيركشت محصولاتِ با درآمد بالا مي‌باشد. همچنين استفاده از برنامه‌ريزيِ خطيِ تماماً فازي منجر به صرفه‌جويي بيش‌تري در مصرف آب به ميزان 88.22 درصد مي‌گردد. درنظرگيري باندهاي عدم‌قطعيت 10 و 20 درصدي درخصوص برخي از پارامترهاي مدل بهينه‌سازي، به‌ترتيب منجر به ايجاد صرفه‌جوئي بيش‌تر در مصرف آب و حصول سود خالص بيش‌تر از كشت محصولات الگوي كشت مي‌گردند. بدين ترتيب، بهينه سازي الگوي كشت با درنظرگيري عدم‌قطعيت‌هاي حاكم، به‌كمك روش فازي امكان برنامه‌ريزي بهينه‌تر آب كشاورزي را فراهم مي‌سازد.