برآورد توزيع مكاني و زماني تغذيه با استفاده از مدل توزيعي PRMS: مطالعه موردي دشت نيشابور

در اين تحقيق، توزيع مكاني تغذيه ماهانه در دشت نيشابور توسط مدل PRMS برآورد گرديد. بدين منظور در ابتدا حساسيت‌سنجي مدل PRMS نشان داد كه مؤثرترين پارامترهاي موثر بر بيلان در اين منطقه، تبخيروتعرق، جريان ترجيحي، رطوبت خاك و سطح مشاركت كننده در رواناب مي‌باشند. پس از تحليل حساسيت، واسنجي اين مدل توسط نرم‌افزار PEST و با توجه به داده‌هاي رواناب ايستگاه‌هاي هيدرومتري و همچنين تبخيروتعرق واقعي (ETEns1.0) براي مدت هفت سال (1381-1388) انجام گرفت. صحت‌سنجي مدل PRMS براي مدت دو سال (1388-1390) صورت پذيرفت. واسنجي مدل بر اساس دو مؤلفه اصلي بيلان، سبب افزايش اطمينان از مقادير تغذيه به‌دست آمده توسط مدل PRMS گرديد. نتايج نشان داد تبخير و تعرق كه 87% از مجموع بارش و آبياري را شامل مي‌شد، مهمترين مؤلفه بيلان در منطقه مي‌باشد و پس از آن، تغذيه با اختصاص 5/12% از حجم كلي بارندگي و آبياري، قرار دارد. مدل‌سازي PRMS نشان مي‌دهد كه تغذيه آبخوان دشت نيشابور به‌طور متوسط سالانه 295 ميليون مترمكعب بوده كه عمدتاً مربوط به مناطق كوهپايه‌اي و اراضي فارياب مي‌باشد. اين مقدار تغذيه از آبان تا ارديبهشت ماه اتفاق مي‌افتد و در ماه‌هاي گرم سال به علت بالا بودن ميزان تبخير و تعرق و كمبود رطوبت ناحيه ريشه، تغذيه ناچيز است.