ارزيابي روش‌هاي زمين آمار و سيستم اطلاعات جغرافيايي در تحليل تغييرات مكاني و طبقه بندي كيفيت آب زيرزميني

آب زيرزميني يكي از مهمترين منابع آب در نواحي خشك و نيمه خشك است. از اين نظر جلوگيري از آلودگي آن نيز به همان نسبت مهم و مورد توجه مي باشد. در اين مطالعه، توزيع مكاني پارامترهاي كيفيت آب زيرزميني و طبقه بندي كيفي آب در حوزه آبريز رودخانه شور، شهرستان دهاقان واقع در جنوب استان اصفهان، با روش‌هاي مختلف بررسي گرديد. بدين منظور از 48 حلقه چاه و قنات شاخص در منطقه نمونه برداري شد. روش‌هاي كريجينگ معمول، كوكريجينگ و IDW با توان هاي 1 تا 3 براي درون يابي 12 پارامتر كيفيت آب به كار رفت. به منظور استفاده از روش‌هاي زمين آمار توزيع نرمال پارامترها بررسي گرديد؛ سپس واريوگرم پارامترها به منظور انتخاب بهترين مدل درون يابي تعيين گرديد و پهنه بندي مربوط به هر پارامتر با بهترين روش درون يابي در نرم افزار ArcGIS ترسيم گرديد. نتايج نشان داد روش كريجينگ معمول براي اكثر پارامترها بهترين روش درون يابي است. بر طبق نقشه‌هاي پهنه بندي تجمع پارامترهاي كيفيت آب و آلودگي در شمال حوضه بسيار بيشتر است كه اين امر با وضعيت هيدروژئولوژيك منطقه در تعامل بود. نتايج طبقه بندي كيفي آب با شاخص WHO نشان داد كيفيت آب در شمال حوضه مطلوب نيست.