شبيه‌سازي عددي آبخوان نمدان در استان فارس ايران: بررسي اثرات مديريت آب سبز در احياء آبخوان

افزايش در رشد جمعيت و برنامه‌هاي توسعه اقتصادي موجب تشديد فشارها بر منابع آب شده و تعادل سيستم‌هاي آب سطحي و بخصوص زيرزميني را با چالش‌هاي جدي مواجه نموده است. اين امر در سال‌هاي اخير موجب توجه به آب سبز بعنوان يكي از منابع آب شيرين شده و بهجهت مديريت علمي و عملي آن،اقدامات مختلف صورت گرفته است. اقدامات مديريت آب سبز بر هر دو منابع آب سطحي و زيرزميني اثر مي‌گذارند و مي‌تواند در جهت احياء آبخوان‌ها موثر باشند. در اين تحقيق با استفاده مدل مادفلو در محدوده مطالعاتي نمدان در حوضه طشك ـ بختگان استان فارس واقع در كشور ايران، اثرات اين اقدامات مورد ارزيابي قرار گرفت. مدل مادفلو پس از توسعه، در دو حالت دائمي و غيردائمي براي دوره هفت‌ساله (13911385)، واسنجي و براي دوره سه ساله (13941391) صحت‌سنجي شد. سپس اثرات اقدامات مالچ، خطوط سنگي، تراس و كانتور بر روي بيلان و تراز سطح آبخوان بررسي گرديد. نتايج نشان داد اقدام مالچ به طور متوسط با افزايش ذخيره سالانه 2/4 درصد و تراس با افزايش 4 درصد آب در آبخوان، بيشترين تاثير را بر آبخوان داشته‌اند كه مي‌تواننداقدامات مناسبي براي احياء آبخوان در طرح‌هايي از جمله طرح احياء و تعادل‌بخشي آبخوان‌ها در ايران،تلقي شوند ولي براي تحقق اهداف احياء،كافي نيستند.