واكاوي فراواني بارش برف در ايران طي چند دهه گذشته

به منظور بررسي فراواني وقوع برف در ايران طي چند دهه گذشته و ارتباط آن با شراط دمايي، از داده‌هاي ساعتي هواي حاضر، دماي خشك و دماي نقطه شبنم در ۳۰۴ ايستگاه همديد طي بازه زماني ۱۹۵۱ تا ۲۰۱۰ استفاده گرديد. ابتدا از بين۱۰۰ شناسه هواي حاضر، ۶ شناسه مربوط به بارش برف استخراج و سري زماني دما، دماي نقطه شبنم و درصد بسامد شناسه‌هاي برف محاسبه و شرايط دماي خشك و دماي نقطه شبنم، هنگام ريزش برف براي هر شناسه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بارش برف در ايران پديده اي بسيار كم بسامد است و كمتر از ۲ درصد هواي حاضر را شامل مي شود. از طرف ديگر ريزش برف رگباري و شديد نيز چندان معمول نيست و بخش اعظم بارش برف، بصورت ملايم تا متوسط مي بارد. به لحاظ زماني امكان ريزش برف در ايران از آبان تا ابتداي فرودين فراهم است اما بيشتر رويدادهاي برفي در ماه‌هاي دي و بهمن حادث شده است. در تمامي ساعات شبانه روز امكان ريزش برف وجود دارد اما بيشترين بسامد برف در ساعات اوليه روز، بويژه بين ساعت ۶ تا ۱۰ صبح روي مي دهد. در مجموع توزيع بسامد شرايط دمايي بارش برف در كشور داراي چولگي منفي بوده و محور تقارن آن حول دماي صفر درجه سلسيوس است. بطوريكه مي توان گفت بهترين شرايط دمايي سطح زمين براي وقوع برف دماي حول و حوش صفر درجه، بويژه در بازه دمايي ۱ تا ۵ درجه سلسيوس است.