بررسي اثرات تغيير‌اقليم بر سيستم‌هاي منابع آب و كشاورزي در چارچوب ارزيابي ريسك منطقه‌اي ( مطالعه موردي:حوضه درياچه زريبار)

پديده تغيير‌اقليم و پيش‌بيني اثرات آن بر كره زمين به‌منظور كاهش آسيب‌پذيري و مقابله با آن از اهميت بسزايي برخوردار است. از جمله موضوعات مهم در مطالعات تغيير‌اقليم عدم‌قطعيت عميق اين پديده و تحليل چشم انداز آتي متغير‌ها در اين شرايط است. در اين مطالعه تلاش گرديد با استفاده از روش ارزيابي ريسك منطقه‌اي (RRA) به بررسي جامع شرايط حوضه‌هاي آبريز در شرايط عدم‌قطعيت پرداخته شود. بدين منظور حوضه درياچه زريبار به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب گرديد. در اين راستا از مدل واسنجي شده SWAT براي شبيه‌سازي حوضه در شرايط تغيير‌اقليم استفاده گرديد. براي تحليل اثرات تغيير‌اقليم خروجي‌هاي ريز مقياس شده سناريو‌هاي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 از 9 مدل GCM در دوره مبنا (2005-1976) و سه دوره پيش‌بيني (2040-2011، 2070-2041 و 2100-2071) جهت پيش‌بيني اثرات تغيير‌اقليم در حوضه به مدل وارد گرديد. نتايج حاصل از بررسي خروجي‌ها نشان مي‌دهد كه مقدار ميانگين سالانه دما در دوره اول 0.3، در دوره دوم 0.6 و دوره سوم 1 درجه سلسيوس افزايش خواهد يافت. همچنين ميانگين سالانه بارش در منطقه در سه دوره به‌ترتيب 38.5، 66 و 87.1 ميلي‌متر افزايش خواهد يافت. بررسي اثرات تغيير‌اقليم بر گيرنده‌هاي خطر در حوضه زريبار در چارچوب ارزيابي ريسك منطقه‌اي نشان دهنده اين است كه عملكرد محصولات كشاورزي و تغذيه آبخوان در معرض بيشترين آسيب ناشي از اين پديده هستند. گندم ديم در ميان محصولات كشت شده در منطقه بيشترين حساسيت را نسبت به تغييرات پيش‌بيني شده نشان داده است. اين نتايج همگي لزوم بستر‌سازي‌هاي مناسب در منطقه جهت سازگاري با اثرات تغيير‌اقليم را تاكيد مي‌كند.