ارزيابي شاخص¬هاي تنوع زيستي برخي گياهان زراعي در استان كرمانشاه

تنوع زيستي كشاورزي همواره مبنايي براي تداوم كاركرد سيستم¬هاي توليد غذا و فراهم¬كننده خدمات فرهنگي و زيباشناختي در جوامع انساني است. در اين مطالعه، تنوع گياهان زراعي در استان كرمانشاه با استفاده از شاخص¬هاي تنوع زيستي مورد بررسي قرار گرفت. شاخص¬هاي غناي گونهاي، شانون، يكنواختي سيمپسون و تشابه سورنسون براي كل استان و شهرستان¬ها به تفكيك محاسبه شدند. براي محاسبه¬ اين شاخص¬ها از سطح زيركشت گياهان در شهرستان¬¬ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه در اين استان 19 گونه مورد كشت و كار قرار گرفته كه به هشت تيره گياهي تعلق داشتند در اين بين بيشترين سطح زيركشت مربوط به تيره¬هاي پوآسه (71%) و لگومينوز (25%) و در بين گياهان، گندم (Triticum aestivum L.) (51%) و نخود (Cicer arietinum L.) (23%) بود. بالاترين غناي گونه¬اي در شهرستان¬هاي صحنه (19)، كرمانشاه (17) و سرپل ذهاب (17) مشاهده گرديد. شهرستان¬هاي هرسين (48/2)، صحنه (24/2) و كنگاور (2/2) بيشترين مقدار شاخص تنوع شانون را دارا بودند. روند شاخص¬ها در بازه زماني بين سال¬هاي 1378 تا 1388 نشان داد كه مقدار شاخص شانون مزارع ديم استان با گذشت زمان كاهش يافته (48/0R=)كه دليل آن كاهش يكنواختي بوده است. در نهايت، همبستگي بين شاخص¬هاي شانون با سيمپسون (78/0) و غناي گونه¬اي با يكنواختي (85/0) در سطح احتمال 1% معني¬دار شد.