اثر مديريت تغذيه‏اي بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه ذرت (Zea mays L.) تحت تأثير سيستم‏هاي مختلف خاك‏ورزي

به منظور بررسي اثر سيستم‏هاي مختلف خاك‏ورزي و مديريت تغذيه‏اي بر گياه ذرت سينگل كراس 704 (Zea mays L.)، آزمايشي به صورت كرت‏هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‏هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي شاهرود در سال 951394 اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل سيستم‏هاي خاك‏ورزي در دو سطح (مرسوم و كم‏خاك‏ورزي) به عنوان عامل اصلي و مديريت تغذيه‏اي در هفت سطح شامل (شاهد، كود شيميايي، كود دامي، بيوچار، كود شيميايي + دامي، كود شيميايي + بيوچار و كود دامي + بيوچار) به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه مديريت تغذيه‏اي اثر معني‏داري بر عناصر غذايي، پروتئين دانه، ويژگي‏هاي بلال، وزن صد دانه، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه و شاخص برداشت داشت.كمترين و بيشترين نيتروژن دانه، وزن بلال، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه به ترتيب مربوط به شاهد و كود شيميايي بود. كود شيميايي + دامي نيتروژن دانه، وزن بلال، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه را به ترتيب 89/13، 19/56،04/47 و 41/60 درصد نسبت به شاهد افزايش داد. همچنين كود شيميايي + بيوچاربه ترتيب باعث افزايش 81/14، 78/52، 69/42 و 32/56 درصدي نيتروژن دانه، وزن بلال، عملكرد بيولوژيك و عملكرد دانه نسبت به شاهد شد. كود شيميايي + دامي و كود شيميايي + بيوچار با كود شيميايي تفاوت معني‏داري را نشان ندادند. همچنين بين دو سطح خاك‏ورزي مرسوم و كم‏خاك‏ورزي اختلاف معني‏داري در عناصر غذايي، پروتئين دانه، ويژگي‏هاي بلال، وزن صد دانه، عملكرد بيولوژيك، عملكرد دانه و شاخص برداشت مشاهده نشد. بنابراين مي‏توان به منظور جلوگيري از اثرات مخرب خاك‏ورزي مرسوم و آلايندگي خاك‏هاي اراضي زراعي به كود شيميايي نيتروژن و حفظ كيفيت و سلامت خاك، استفاده از كم‏خاك‏ورزي به همراه كود شيميايي + دامي و كود شيميايي + بيوچار را توصيه نمود.