بهينه سازي القاي سوسپانسيون سلولي در گون مولد كتيرا (Astragalus verus)

هدف: گون Astragalus verus يكي از گونه‌هاي خوب براي توليد كتيرا است. اين مطالعه با هدف بهينه سازي كشت سوسپانسيون سلولي در اين گياه انجام شد. مواد و روشها: ابتدا بهينه سازي كالوسزايي و سپس بهينه سازي سوسپانسيون سلولي انجام شد. آزمايش كالوسزايي در قالب فاكتوريل با ريزنمونه هاي ريشه، هيپوكوتيل و كوتيلدون در محيط كشت MS حاوي BAP در تركيب با 2,4-D و NAAدر پنج تكرار انجام شد. در آزمايش بهينه‌سازي سوسپانسيون سلولي، كالوس‌هاي حاصل از محيط كشت NAA و 2,4-D در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با 16 تيمار هورموني در سه تكرار بررسي شدند. همچنين كاربرد تيمار‌هاي تاريكي، اسيدآسكوربيك، پلي-وينيلپيروليدون و كلاتكننده آهن EDTA جهت كنترل تركيبات فنولي بررسي شد. نتايج: بيشترين درصد كالوس‌زايي در محيط كشت 2,4-D از ريزنمونه ريشه با ميانگين 67 درصد بدست آمد. بهترين تيمار هورموني سوسپانسيون سلولي شامل سه ميلي‌گرم در ليتر2,4-D در تركيب با 0.5 ميلي‌گرم در ليتر Kin با ميانگين 0.277 زنده‌ماني، و 0.040 گرم وزن خشك (در پنج ميليليتر) بود. در مطالعه تاثير مهار‌كننده‌هاي قهوه‌اي شدن بيشترين وزن خشك از تيمار 100 ميليگرم در ليتر اسيداسكوربيك با ميانگين 0.76گرم (در پنج ميليليتر) بدست آمد كه در جلوگيري از قهوه اي شدن بسيار موثر بود. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه 2,4-D ميتواند به تنهايي جهت القاي كالوس مناسب و در تركيب با Kin براي توليد سوسپانسون سلولي گون قابل استفاده باشد. همچنين مشخص شد كه اسيداسكوربيك ميتواند به خوبي فرايند قهوه اي شدن سلولهاي سوسپانسيون سلولي را كنترل نمايد. نتايج اين مطالعه مي تواند جهت توليد درون شيشه اي كتيرا مورد استفاده قرار گيرد.