مروري بر عوامل پخت تأخيريگرمايي رزين اپوكسي

رزين‌هاي اپوكسي به دليل خواص فيزيكي و مكانيكي و نيز مقاومت گرمايي، الكتريكي و شيميايي خوب، به‌طور گسترده در صنايع كامپوزيت، هوافضا، ساختمان، الكترونيك، چسب و پوشش به‌كار گرفته مي‌شوند. رزين‌هاي اپوكسي براي پخت‌ به‌ مواد شيميايي نياز دارند كه عوامل پخت يا سخت‌كننده ناميده مي‌شوند. اين مواد، شرايط فراورش و خواص نهايي سامانه رزين را تحت تأثير قرار مي‌دهند. در حالت كلي، عوامل پخت اپوكسي‌ها را مي‌توان به دو گروه معمولي (پخت محيطي يا پخت گرمايي) و تأخيري دسته‌بندي كرد. افزودن عوامل پخت معمولي به رزين براي انجام واكنش‌هاي شبكه‌اي‌شدن حتي در دماي محيط، سبب افزايش تدريجي گرانروي مي‌َشود و در نهايت رزين ژل شده و پخت مي‌شود. اما، عوامل پخت تأخيري پس از افزوده‌شدن به رزين در دماي محيط واكنشي انجام نمي‌دهند و گرانروي آميزه تغيير نمي‌كند، بنابراين، براي تهيه سامانه‌هاي تك‌جزئي رزين اپوكسي استفاده مي‌شود. اين عوامل پخت در شرايط معمول فعال نيستند و با رزين واكنشي نمي‌دهند. اما، با اعمال محرك خارجي مانند نور و گرما فعال مي‌شوند. از آنجا كه مهم‌ترين محرك خارجي گرماست، بنابراين عوامل پخت تأخيري از پركاربردترين و رايج‌ترين عوامل پخت تأخيريگرمايي هستند. عوامل پخت تأخيريگرمايي شامل عوامل پخت تأخيري داراي هيدروژن فعال، كاتاليزي و محافظت‌شده با گروه‌هاي شيميايي و ميكروكپسولي‌‌ها هستند. عوامل پخت محافظت‌شده با گروه‌هاي شيميايي عوامل پخت داراي هيدروژن فعال معمولي هستند كه با گروه‌هاي شيميايي محافظت مي‌شوند. انتخاب نوع سامانه تأخيري موضوع مهمي بوده و بر شرايط فراورش و خواص نهايي رزين پخت‌شده بسيار اثرگذار است. در اين مقاله آخرين يافته‌ها در اين باره مرور شده است.