اثر ابعاد تارساز بر ساختار و كارايي غشاي الياف توخالي پلي‌‌اترايميد در تماس‌دهنده غشايي

در ساخت غشاهاي الياف توخالي، پارامترهاي مختلفي نظير درصد اجزا و سرعت حجمي محلول پليمري و سيال دروني و فاصله هوايي بر ساختار و خواص غشا اثرگذارند. يكي از اين پارامترها، ابعاد تارساز استفاده شده در ساخت غشاست كه در پژوهش حاضر اثر اين پارامتر بر خواص و كارايي غشاي الياف توخالي پلي‌اترايميد در تماس‌دهنده غشايي بررسي شد. از محلول پليمري براي ساخت دو غشاي الياف توخالي استفاده شد، در حالي كه ابعاد تارساز استفاده شده در ساخت غشاها با هم متفاوت بود. با افزودن آب به‌عنوان ضدحلال به محلول پليمري، پايداري ترموديناميكي محلول كاهش يافت تا با سرعت‌دهي به فرايند تغيير فاز، آثار تغيير در جهت‌گيري يا آسودگي زنجيرهاي پليمري بر ساختار غشاي الياف توخالي به حداقل مقدار برسد. غشاها با استفاده از آزمون‌هاي مختلف بررسي شد و كارايي آن‌ها در تماس‌دهنده غشايي و در فرايند جذب CO2 در دو حالت آب مقطر درون الياف و گاز CO2 خالص در پوسته تماس‌دهنده و برعكس ارزيابي شد. نتايج اين پژوهش نشان داد، ابعاد كوچك‌تر تارساز باعث بهبود خواص غشا شده كه افزايش %250 اندازه متوسط حفره‌ها و افزايش %300 سرعت عبوردهي گاز از آن جمله است. همچنين، ابعاد كوچك‌تر تارساز باعث ايجاد حفره‌هاي بيشتري در ساختار غشا مي‌شود كه مي‌توان آن را ناشي از كوتاه‌شدن طول نفوذ منعقدكننده دانست. همچنين، جذب CO2 به مقدار %150 افزايش يافته است.