پيوندزني زنجيرهاي پلي‌استيرن به لبه نانولايه‌هاي گرافن به روش پيوندزني از ميان با استفاده از پليمرشدن انتقال زنجير افزايشي جدايشي بازگشت‌پذير

نانولايه‌هاي گرافن با لبه عامل‌دارشده با زنجيرهاي پلي‌استيرن به روش، پيوندزني از ميان و پليمرشدن افزايشيجدايشي برگشت‌پذير (RAFT) تهيه شد. بدين منظور، ابتدا عامل اصلاح‌كننده با پيوند دوگانه (MD) تهيه شد. پس از اصلاح لبه گرافن اكسيد (GO) با دو مقدار متفاوت از MD و تهيه گرافن‌هاي اصلاح‌شده با مقدار كم MD (LFG) و زياد MD  (HFG)، پليمرشدن RAFT درجا براي پيوندزني زنجيرهاي پلي‌استيرن به لبه نانوصفحه‌ها با دو چگالي پيوند متفاوت به‌كار گرفته شد. آزمون طيف‌سنجي زيرقرمز نشان داد، اصلاح‌كننده MD و زنجيرهاي پلي‌استيرن بر لبه نانولايه‌ها پيوند خورده‌اند. رنگ‌نگاري گازي نشان داد، درصد تبديل با افزايش مقدار گرافن اصلاح‌شده و نيز مقدار چگالي پيوند (CD) كاهش مي‌يابد. متوسط عددي وزن مولكولي و شاخص پراكندگي با استفاده از روش رنگ‌نگاري ژل تراوايي بررسي شد. با افزايش مقدار گرافن اصلاح‌شده، وزن مولكولي زنجيرهاي اتصال‌يافته كاهش و شاخص چندتوزيعي (PDI) آن‌ها افزايش يافت. با افزايش چگالي پيوند، وزن مولكولي كاهش يافته و PDI تغيير چنداني نمي‌كند. آزمون گرماوزن‌سنجي نشان داد، مقدار باقي‌مانده در دماي 600C براي LFG و HFG به ترتيب برابر با 45/1 و %46/8 بود. با افزايش چگالي پيوندي، مقدار تخريب مربوط به پلي‌استيرن افزايش و با افزايش مقدار گرافن كاهش يافت. نتايج پراش پرتو X براي بررسي فاصله بين صفحه‌هاي گرافن در اثر اصلاح به‌كار گرفته شد. تصاوير ميكروسكوپي الكتروني پويشي و عبوري نشان داد، وضوح صفحه‌هاي گرافن با اكسايش و پوشش با زنجير پلي‌استيرن از بين رفته است.