هرمنوتيك زبان دين از نظرگاه گادامر و هابرماس

religious,s hermenutic according to gadamer and habermas

چكيده هرمنوتيك در مغرب زمين، رشته اي نوظهور است كه بر بسياري از قلمروهاي فرهنگ غرب تأثيرگذارده است و‌ طي‌ چند قرن‌ اخير توانسته‌ است‌ به‌ عنوان‌ يك‌ دانش‌ يا فن‌ مستقل، جايگاه‌ ويژه‌اي‌ در حوزه تفكر بشري‌ پيدا كند و امروزه‌ متفكرين‌ برجسته فراواني‌ در اين‌ خصوص‌ به‌ تأمل‌ و پژوهش، اشتغال‌ دارند. افزون‌ بر اينكه‌ هرمنوتيك‌ در قرن‌ بيستم‌ توانسته‌ است‌ دستاوردهاي‌ خود را به‌ ديگر حوزه‌هاي‌ دانش‌ همچون‌ فلسفه، الهيات، نقد ادبي، علوم‌ اجتماعي‌ و فلسفه علم‌ سرايت‌ داده‌ و پرسشها و بحثهاي‌ نويني‌ را در آن‌ عرصه‌ها پي‌ افكند. اين‌ مقاله‌ با هدف‌ ارائه‌ تصويري‌ اجمالي‌ از ماهيت‌ هرمنوتيك و زبان دبن‌ به‌ بررسي ديدگاه گادامر و هابرماس در باب اين دو مبحث مي پردازد

Hermeneutics is a newly-emerged field of knowledge in the West, which has affected many of the Western cultural realms and as an independent knowledge or technique has been able to achieve a special status in human field of thought in recent centuries. Nowadays, many eminent thinkers are engaged in deliberation and research in this field. In addition, in the twentieth century, hermeneutics has been able to extend its achievements to other fields of knowledge such as philosophy, theology, literary critique, social sciences, and philosophy of science and to lay foundation for new questions and discussions in those areas. With the intention to present a brief portray of the nature of hermeneutics and the language of religion, the present article would study the viewpoints of Gadamar and Habermas on these two discourses.