بررسي تحليلي تطبيقي شرايط اعمال انصاف در داوري هاي تجاري بين المللي

Comparative and Analytical Survey of Conditions of Application of Equity in International Commercial Arbitrations

امروزه اكثر قوانين ملي و اسناد بين‌المللي ناظر بر داوري، حل‌و‌فصل كدخدامنشانه اختلاف و بر اساس اصول عدل و انصاف را پيش‌بيني كرده‌اند. اين شيوه از رسيدگي، نوعي چشم‌پوشي متقابل طرفين اختلاف از مزايا و منافع اعمال قواعد قانوني است و داوران را مجاز مي‌كند تا با ناديده ­گرفتن فنون دقيق و سخت حقوقي، تصميم­ گيري كنند. درعين ­حال، داوران تنها زماني مجاز خواهند بود كدخدامنشانه عمل كنند كه طرفين اختلاف، صريحاً از آن‌ها چنين امري را خواسته باشند. مقاله پيش ­رو در صدد است تا ضمن بررسي دقيق شرط توافق طرفين جهت برگزاري داوري منصفانه، ضرورت، قلمرو و حدود آن و محدوده اختيار داوران را در اين رابطه و نيز ضمانت اجراي عدم رعايت شرط مزبور را با توجه به قوانين، دكترين حقوقي و آراي داوري تجزيه و تحليل كند.

It is now common that most national arbitration legislation and international arbitration instruments provide settlement of disputes by amiable compositeur and ex aequo et bono. This decision-making method is a contractual waiver of the parties in dispute as to benefits of applying legal rules and it authorizesthe arbitrators to decide by ignoring strict techniques of law. However, arbitrators will be authorized to act as amiable compositeur exclusively when the parties in conflict explicitly ask them so. The purpose of the present article is to investigate the condition of parties’ agreement as well as its necessity and scope and also to analyze arbitrator’s power limit in this regard as well as consequences of ignoring this condition withdue regard to rules, the legal doctrine, and arbitration awards.