كليدواژه :
وحدت وجود , ابن عربي , تناقض , نظريه گلوآن‌ها , پريست
چكيده فارسي :
وحدت وجود ابن عربي حداقل در خوانشي اوليه داري تناقض هايي است. مهم‌ترين مثال از تناقض هاي وحدت وجود، در مورد رابطۀ حق و خلق است. ابن عربي بيان ميكند كه خلق حق است و حق نيست. گرچه فيلسوفان مختلف در طول چند صد سال سعي كرده اند تا اين تناقض ها را رفع كنند و تبييني سازگار و منطبق با اصل عدم تناقض از وحدت وجود ارائه دهند، بر خلاف اين رويكرد، در اين مقاله ما سعي خواهيم كرد تا تناقض هاي وحدت وجود را بپذيريم و نشان دهيم كه مي توان معناشناسي اي از نظريۀ وحدت وجود ابن عربي با حفظ تناقض هاي اين نظريه ارائه كرد. براي اين كار از نظريۀ گلوآن هاي پريست استفاده خواهيم كرد. نظريۀ گلوآن ها به مسئله وحدت پاسخ مي گويد؛ يعني اين مسئله كه چه چيز موجب وحدت اشياء مي شود و اجزاي متكثر يك شيء چگونه كلي واحد را بر مي سازند. اين نظريه، نظريه اي تناقض باورانه است؛ يعني حاوي تناقض‌هايي صادق است و اصل عدم تناقض در آن معتبر نيست. بنابراين معناشناسي آن مبتني بر منطقي فراسازگار؛ يعني LP است. پس از ارائۀ خوانشي تناقض باور از وحدت وجودِ ابن عربي و توضيح نظريۀ گلوآن ها، ترجمه اي از وحدت وجود ابن عربي به نظريۀ گلوآن هاي پريست ارائه خواهيم كرد و نشان خواهيم داد كه چگونه نظريه گلوآن ها مي تواند تناقض هاي وحدت وجود را توضيح دهد. در اين مقاله دغدغه ما رابطۀ حق و خلق و يا به عبارت ديگر وجود و موجودات است. از اين رو به جنبه هاي ديگر نظريۀ وحدت وجود نخواهيم پرداخت.
چكيده لاتين :
There are true contradictions in Ibn ‘Arabi’s theory of the Oneness of Being. The most important one occurs in his explanation of the relation between Being and beings. According to Ibn ‘Arabi, Being is identical with beings as well as it is non-identical with beings. Different philosophers, through hundreds of years, tried to dissolve this contradiction by giving consistent readings of Ibn ‘Arabi’s theory of the Oneness of Being. We will not follow this path. Instead, we accept those true contradictions and, thus, take the theory of the Oneness of Being to be a dialetheist theory. Our claim is that one can have a paraconsistent semantics of the theory of the oneness of being. To do so, we appeal to Graham Priest’s Gluon Theory. Gluon Theory concerns the problem of unity, i.e. what makes the plurality of an object’s parts into a whole. Gluon theory is a dialetheist theory and, thus, its semantics is a paraconsistent one. After giving a dialethiest reading of Ibn ‘Arabi’s Theory of the Oneness of Being, and explaining Gluon Theory, we will propose a translation of the former theory into the latter one. We will try to show that how Gluon Theory can explain the Theory of the Oneness of Being. In this essay, our focus is on the relation between Being and beings and, thus, other aspects of the Theory of the Oneness of Being will not be our main concern.
