زيرساخت فني ـ حقوقي تصديق هويت در بانكداري نوين با نگاهي به جرم دسترسي غيرمجاز

The Technical-Legal Infrastructure of Identity Authentication in Modern Banking with a view to the Crime of Unauthorized Access

امضاي كاغذي ركن اساسي احراز هويت در بانكداري سنتي است، اين شكل سنتي از امضا در بانكداري نوين (بانكداري الكترونيكي و مجازي) تغيير ماهيت داده و تبديل به امضاي الكترونيكي ساده و مطمئن شده است. كليه خدماتي كه در بانكداري نوين ارائه مي­ شود، مستلزم صدور امضاي الكترونيكي از طرف كاربران است، بستر و ساختار امضاهاي جديد به گونه­ اي است كه نوع جرايم را از امضاي سنتي متمايز كرده است. اين مقاله قصد دارد از طريق مطالعات ميداني و كتابخانه­ اي، ساختار فني امضاي الكترونيكي در سيستم بانكي را با تعاريف ارائه ­شده در قانون تجارت الكترونيك تطبيق دهد تا در گذر اين توصيف، جرم جعل غيررايانه ­اي و دسترسي غيرمجاز در بانكداري سنتي و نوين مقايسه شود. بديهي است بررسي به‌عمل‌آمده مي­ تواند مقدمه­ اي باشد تا بسترهاي فني غيرموجه بانكداري الكترونيكي شناسايي ­شده و از اين رهگذر تدابير پيشگيرانه وضعي و فني مناسب در بانكداري نوين پيش ­بيني گردد.

Paper signing is the key to authentication in traditional banking; this traditional form of signature has changed in new banking (e-banking and virtual banking) and become a simple and secure electronic signature. All services provided in modern banking require the issuance of electronic signatures from users, the context and structure of the new signatures is such that it distinguishes the types of crimes from traditional signature. Therefore, this article intends to adapt the technical structure of electronic signature with the definitions given in the e-commerce law via field and library studies, So based on this description, compare the con-computer forging and unauthorized access in traditional and modern banking, obviously, this review can be a prelude to the undeclared technical areas of e-banking identified and in this way consider the appropriate conditional and technical preventive measures in the modern banking.