بررسي شيوع و تشخيص ملكولي باكتري‌هاي مقاوم به آنتي‌بيوتيك منتقله توسط هوا در بخش‌هاي مراقبت ويژه

Prevalence and molecular identification of antibiotic resistant airborne bacteria at intensive care units

هدف: طي دو دهه گذشته اهميت انتقال از طريق هوا در اپيدميولوژي عفونت‌هاي اكتسابي در بيمارستان مورد توجه قرار گرفته است. به دليل حضور بيماران داراي شرايط كلينيكي ناپايدار و حساس به عفونت در بخش مراقيت ويژه (ICU) انتقال از طريق هوا در اين بخش از اهميت و حساسيت بيش‌تري برخوردار است. اين مطالعه با هدف بررسي شيوع و تشخيص ملكولي باكتري‌هاي هوابرد مقاوم به آنتي‌بيوتيك در بخش‌هاي مراقبت ويژه چهار بيمارستان آموزشي انجام شده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به‌صورت مقطعي در بخش مراقبت‌هاي ويژه در چهار بيمارستان آموزشي انجام شد. تعداد 32 نمونه هوا با استفاده از نمونه‌بردار ايمپينجر (AGI) برداشت شد. تشخيص باكتري‌هاي هوابرد با استفاده از محيط كشت داراي آنتي‌بيوتيك‌هاي انتخابي و بدون آنتي‌بيوتيك صورت گرفت. آزمون Polymerase Chain Reaction (PCR) جهت بررسي حضور هفت ژن متداول بر روي ايزوله‌هاي مقاوم انجام شد. يافته‌ها: درصد شيوع باكتري‌هاي مقاوم بين 6% تا 37% متغير بود. بيش‌ترين شيوع ايزوله‌هاي مقاوم باكتريايي به ترتيب مربوط به اگزاسيلين، سفتازيديم، ونكومايسين، جنتامايسين و سفازولين بوده است. همه ژن‌هاي انتخابي در باكتري‌هاي هوابرد مقاوم شناسايي شد كه بيش‌ترين و كم‌ترين فراواني به ترتيب مربوط به ژن OXA23 و AAC (3)-I بود. فراواني بالايي از ژن mecA (21%) وblaTEM (34%) در ايزوله‌ها تشخيص داده شد. شناسايي ژن OXA51 نشان‌دهنده اين است كه گونه اسينتوباكتر، اسينتوباكتر بوماني است. استافيلوكك مقاوم به متي‌سيلين (MRS) دومين گونه غالب در بين ايزوله‌هاي بخش ICU بوده است. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه شناسايي گونه‌هاي استافيلوكوك و اسينتوباكتربوماني به‌عنوان غالب‌ترين پاتوژن‌ها، احتمال انتقال هوابرد اين باكتري‌ها و نقش آن‌ها را در گسترش عفونت بيمارستاني در بخش‌هاي ICU نشان مي‌دهد.

Introduction: The importance of airborne transmission in the epidemiology of hospital acquired infections (HAI) has gained attention in the past two decades.The airborne transmission may have more effect on intensive care units (ICUs), because the patients who require intensive care have unstable clinical conditions and are more sensitive to infections.This study was designed to evaluate the prevalence of antibiotic resistant airborne bacteria in intensive care units. Materials and Methods: A cross-sectional study was conducted at four teaching hospitals.The 32 air samples were collected by using all-glass impingers (AGI). Identification of airborne bacteria was conducted using cultured plates with and without five selected antibiotics. The resistant isolates were analyzed by Polymerase Chain Reaction (PCR) for the presence of seven most common antibiotic resistance genes. Results: The prevalence of antibiotic resistance airborne bacteria ranged from 6% to 37%. The oxacillin resistant isolates had the highest prevalence followed by ceftazidime-, vancomycin-, gentamicin- and cefazolin- resistant bacteria. Selected genes were detected in airborne resistant isolate with the highest and lowest frequency for OXA23 and AAC (3) -I, respectively. A high frequency of mecA (21%) and blaTEM (34%) genes was detected in isolates. Identification of OXA-51 demonstrated that the species of Acinetobacter were A. baumannii. Methicillin-resistant Staphylococcus (MRS) spp were the second most predominant resistant bacteria in all ICUs isolates. Conclusion: In this study, identification of Staphylococcus spp and A. baumannii as the most dominant antibiotic resistant bacteria indicated the potential role of airborne bacteria in dissemination of nosocomial infections in ICUs.