معناشناسي تاريخي واژگان قرآني: تحليلي بر انواع دگرديسي و تأثير آن بر فرآيند تفسير

Historical Semantics of Quran’s Terms: An Analysis on Transformation types and their Effect on Interpretation Process

قرآن‌كريم به‌ عنوان تنها متن وحياني بدون تغيير، حقيقت را در قالب واقعيت با هدف فهم، به ‌اجمال بيان داشته است و عقل انسان به ‌عنوان مهم‌ترين حجت فهم، درگير كاوش در كشف لايه‌هاي معنايي آن شده است. واقعيت قرآن در قالب زبان بشري تحقق يافته است و خالق آن بر اساس حكمت مطلق خود، از تمام فضاي زبانِ انتخاب شده بشري در جهت انتقال مفاهيم استفاده نموده است. لذا مهم‌ترين مبناي فهم دقيق، بررسي و درك دقيق لفظ است. در دوران معاصر تحقيقات وسيعي با رويكردهاي نشانه‌شناسانه در دو حوزه معناشناسي و كاربردشناسي انجام شده است. يكي از زيرمجموعه‌هاي معناشناسي، معناشناسي تاريخي واژگان است. بررسي تغييرات معنايي واژگان در گذر زمان با توجه به ويژگي‌هاي زبان بشري از مفاهيمي است كه مفاهيم واژگان را تحت تأثير قرار مي‌دهد. دگرگوني‌هاي فرهنگي در بستر زمان و ايجاد انقلاب‌ها، تغيير مفاهيم در بستر تاريخ، باعث دگرديسي معناشناختي واژگان مي‌شود.

Holy Quran – as the only unchangeable text – expresses the reality in the form of fact with the aim of understanding and considers human’s wisdom as the most important proof of thoughtfulness. Quran’s fact has been emerged in human’s language and its Creator has applied all selected language’s capability in order to transfer the concepts. Thus the most important criterion for proper understanding is to understand the lexicon properly and exactly. In the contemporary era, wide researches in the field of semantics and pragmatics have been done. One of the subdivisions of semantics is the historical semantics of the words and terms. Studying terms’ semantic changes by passing time based on language features is one the concepts which would change and effect their meanings. Cultural divergences and changes during time and revolutions may cause terms’ transformation.