ديرند و زمانمندي اصيل

Duration and The Original Temporality

هايدگر در كتاب وجود و زمان برگسن را به دليل طرح مفهوم ديرند و تلاش براي غلبه بر مفهوم سنتي زمان مي­ستايد. اما او ادّعا مي­كند كه تلاش او به شكست منجر شده است. زيرا معناي ديرند به­عنوان توالي كيفي حالات آگاهي همچنان با مولفه­ هاي زمان سنتي همچون توالي درگير است. هايدگر در كتاب مسائل بنيادين پديدارشناسي نيز برگسن را به بدفهمي انديشه ارسطو درباره زمان متهم مي­كند. به نظر او اين بدفهمي سبب شده است كه برگسن زمان سنتي (ارسطويي) را مكان بداند. در اين مقاله پس از بررسي معناي زمانمندي اصيل نتيجه مي­گيريم كه نقدهاي هايدگر به ديرند بجا و درست بوده است. به عقيده هايدگر ديرند زمانمندي اصيل نيست. زيرا زمانِ اصيل در پيوند با وجود فهميده مي­شود، كه در تعريف ديرند اين عامل ناديده گرفته شده است. زمان به معناي زمانمنديِ وجودِ دازاين است. با تحليل وجود دازاين به مثابه پروا نمي­توان زمان را موجودي پيش­دستي دانست. بلكه زمان مندي دازاين چيزي جز فرايند زمانمندسازي نيست. زمانمند سازي شرط امكانِ هر دو معناي زمان -ديرند و زمان سنتي- است.

In Being and Time, Heidegger acknowledges Bergson as a pivotal thinker with respect to time and praises his attempt to overcome the traditional concept of time. But he claims that Bergson’s way of doing so ultimately fails. Because the concept of duration as “qualitative succession of conscious states” is still involved with the components of traditional time like succession. In The Basic Problems of Phenomenology, he argues that Bergson misunderstands Aristotle’s account of time in ways that lead to the view that Aristotle reduces time to space. In this article, I have considered Heidegger’s critiques, and have concluded that these critiques seem to be correct. According to Heidegger, the duration is not original Temporality. The original time is understood with respect to Being, which is neglected in the definition of duration. Time is a temporality of the existence of Dasein. By analyzing the existence of Dasein as a care, time cannot be present-at-hand. the temporality of Dasein is nothing but a process that temporalizes itself. The temporalizing is the condition of both meanings of time; traditional time and duration