معناشناسي محكم و متشابه در آيه هفتم سوره آل عمران

The Meaning of Explicit and Ambiguous in the Seventh Verse of Surah Al-Imran

بر اساس آيه 7 آل عمران، آيات الاهي دو دسته اند: محكمات و متشابهات. گونه نخست ام الكتاب و اصل آن است و گونه دوم نيز دو شناسه دارد: دستاويزي براي فتنه جويان بيماردل و تأويل پذيري، از اين رو بايد شناسه هاي محكم و متشابه را بررسي نمود. اين نوشتار پاسخ هاي گونه گون قرآن پژوهان و مفسّران را برشمرده و همه را بر كرسي نقد نشانده و در پايان ديدگاه برگزيده را پيش نهاده است. به نظر نگارنده شناسه محكم و متشابه اين است: نصّ يا ظهور آيات محكمات، بيانگرِ مراد واقعي گوينده آنها است، ولي متشابهات در حال برخورداري از ظهور و پيراستگي از هر گونه ابهام و اجمال و پيچيدگي لفظي و معنايي، نسبت به مقصود خداي سبحان نارسانايند. اين گفته با عنايت به رهنمودهاي دروني سوره آل عمران هويدا مي گردد.

According to verse 7 of Al-Imran, the divine verses are divided into two groups: explicit verses and ambiguous ones. The first type makes the base and majority of the verses and there are two arguments about the second type: they are considered as pretext for malevolent sedition finders and interpretability; therefore, explicit and ambiguous arguments are required to be analyzed. The paper has mentioned different responses of the Quran researchers and commentators then criticized all of them and finally it has proposed the best viewpoint in this regard. To the author’s viewpoint, explicit and ambiguous arguments include: text or emergence of the explicit verses is indicative of their true meaning while the ambiguous ones are inexpressive in relation to the purpose of the glorified God when they are enjoying emergence and pureness from any ambiguity, abstractness, lexical and semantic complexities. This statement is clarified by virtue of the internal guidelines of Surah Al-Imran.