تقرير انسان‌شناسانه اعتباريات بر اساس ماجراي هبوط انسان از منظر علامه طباطبايي

An Anthropological Explanation of Itebariat according to Human Descent based on Allameh Tabatabaei’s Views

هبوط انسان ماجراي يك شخص خاص نيست كه در تاريخ رخ داده است، بلكه فرايند ورود انسان به حيات دنيايي است. علامه طباطبايي با تبيين تمايز ماجراي هبوط و خلقت ارضي انسان و بيان چيستي و علل هبوط انسان به دنيا، منشأ و مراحل شكل‌گيري اعتباريات انساني را تقرير مي‌كند. محوري‌ترين سؤال اين مقاله پيرامون نسبت هبوط انسان با اعتباريات است كه از منظر علامه طباطبايي، حقيقت هبوط به معناي ورود به عالم اعتباريات است؛ اعتبارياتي كه نقش اساسي در شكل‌گيري اجتماع و همچنين نقش انكارناپذيري در رشد و تعالي انسانها دارد. بر اساس ماجراي هبوط كه همان توجه انسان به كثرت و غفلت از وحدت است، پندار استقلالي انسان و به تبع آن، توجه به بدن و نيازهاي حيواني شكل مي‌گيرد و ذيل توجه به نيازهاي دنيايي و احكام هستي‌شناسانۀ آن، اعتباريات متحقق مي‌شود. در نهايت، پس از توبه، انسان در فرايند هبوطي قرار مي‌گيرد كه همراه با تشريع اعتبارات ديني و جدا شدن راه سعادت از راه شقاوت براي انسان است.

Human descent isn’t a personal event; conversely, it is the entrance process of human in mundane life. Allameh Tabatabaei explained the generation and evolution of human’s itebariat by differentiating between the descent and the mundane creation of human and by explaining how and why human has been descended. The central point of this paper is Allameh Tabatabaei’s views on the relation of human descent to itebariat, according to which the entrancing to itebariat’s world is the reality of the descent. Itebariat have an essential role in forming the human society and also has an undeniable role in human growth and transcendence. Because of descent event, which is the human attention to plurality and ignoring the unity, itebariat is forming. Eventually, after penitence, human locates in the descent process accompanying with religious itebariat legislation and separating happiness from misery for human.