بررسي ديدگاه مفسران در تفسير آيات بازگوكننده تقاضاي رؤيت خدا

A Survey of Commentators` Views in Commenting the Verses Containing the Demand of Observing God

در بخشي از آيات مربوط به رؤيت خدا مانند آيه 55 بقره، 153 نساء و 143 أعراف، از سوي گروهي از بني‌إسرائيل و حضرت موسي(ع) تقاضاي رؤيت خدا شده است. در مورد اين كه تقاضاي حضرت موسي(ع) از جانب خود حضرت بوده يا از جانب بني‌إسرائيل؟ و اگر از جانب بني‌إسرائيل بوده است، در اينكه مقصود از رؤيت، رؤيت بصري بوده يا رؤيت غيربصري، در بين مفسران إختلاف نظر وجود دارد؛ برخي رؤيت مورد تقاضاي حضرت موسي(ع) را رؤيت بصري دانسته كه از جانب قوم ايشان در ميقات صورت گرفته است، برخي ديگر تقاضاي رؤيت بصري را از جانب خود حضرت مي‌دانند و گروه سوم رؤيت مورد تقاضا از سوي حضرت موسي(ع) را به علم ضروري به خدا معنا كرده‌اند. از بررسي آيات چنين به‌نظر مي‌رسد كه رؤيت مورد تقاضاي حضرت موسي(ع) رؤيت بصري بوده كه به إصرار قوم و از جانب آنان صورت گرفته است.

In some of the verses containing some people`s demand of the sight of God, such as verses 55 of Baqarah, 153 Nisa` and 143 A`raf, a group of the children of Israel and the prophet Moses (as) requested the sight of God. Whether the demand has been form the prophet Moses (as) himself or from the children of Israel, and given the latter, whether the demanded vision has been a visual or a non-visual, difference of view is found among the interpreters; some have taken the vision demanded by Prophet Moses (as) as being visual and originally as being of his people, some believe that the demand for visual vision is from the prophet himself, and the third group has called the vision demanded by prophet Moses (as) to be self-evident knowledge of God. From the study of the verses, it seems that the vision requested by the prophet Moses (as) has been a visual one demanded originally by the people.