نقد و بررسي فضائل اهل بيت(ع) در تفسير الحديث محمد عزّه دروزه

Review the Virtues of Ahl al-Bayt (AS) in the interpretation of the Hadith, Muhammad Darozeh

تفاوت ديدگاه فريقين در تفسير آيات مربوط به فضائل اهل بيت(ع) از چند محور قابل بررسي است. در اغلب موارد اختلاف نظر مفسران به برداشت آنها از ظاهر آيات، سياق آنها، روايات اسباب النزول و مستندات تاريخي برمي گردد. قرآن پژوهان شيعه با تكيه بر روايات صحيح معصومين(ع)، مصداق اين آيات را خويشان نزديك و خاص رسول اكرم(ص) مي‌دانند. اما محمد عزّه دروزه با استناد به ترتيب نزول آيات و سوره‌ها، سياق آيات و نظر برخي از مفسران و محدثان اهل سنت، روايات شيعه را ساختگي و حاصل تعصب مذهبي آنها مي‌پندارد. وي هر چند در لابلاي مباحث، وجوب احترام اهل بيت(ع) را تذكر مي‌دهد اما با اعتقاد به عدم مناسبت خاص در نزول برخي آيات و عموميت مصداق آنها، هيچ گونه ارتباطي بين محتواي آنها با موضوع گراميداشت اهل بيت(ع) نمي‌يابد. در اين مقاله استدلال‌هاي دروزه با كمك شواهد درون متني و برون متني، تحليل و با استفاده از منابع شيعه و سني بررسي و نقد مي‌شود.

Two sect's differences of opinion in the interpretation of the verses of the virtues of Ahl al-Bayt (AS) can be checked in a multi-axis way. In most cases the difference in commentators comments dating back to withdraw from the appearance of the signs, their context, traditions and historical documents, and the situation of descent. Shia Quran scholars on the basis of proper accounts Infallibles (AS), know these versus to appreciate close relatives of the Holy Prophet Muhammad (pbuh). But according to the revelation of verses and chapters, and verses context and some Sunni commentators and traditionists Mohammad thinks these as to be fake and that it’s because they consider religious intolerance. Amidst many discussions, he warns the necessity of respect of Ahlul Bayt (AS), however, he believes there are not any relationship between the revelation of certain verses and general lack of special occasion in their case and their content with the honor of Ahlul Bayt (AS). In this article we analysis and review Darvazeh’s arguments with the help of the text and extra-textual evidence, and the Shia and Sunni sources