مدل‌سازي لوجيت چندجمله اي انتخاب شيوۀ دسترسي زميني به فرودگاه مطالعۀ موردي: فرودگاه بين المللي امام خميني (ره)

در اين پژوهش سعي شده نحوۀ رفتار مسافران هوايي در انتخاب بين 6 شيوۀ حمل و نقل مترو، اتوبوس، همسفري (coorpoling)، تاكسي، خودروي شخصي (پارك كردن) و خودروي شخصي (پياده شدن) درجهت دسترسي زميني به فرودگاه بين المللي امام خميني تهران مورد بررسي قرار گيرد. جمع آوري اطلاعات اين پژوهش در 3 روز از تابستان 1393 انجام شده و به‌منظور مدل‌سازي از مدل لوجيت چندجمله اي (multinomial logit model)استفاده شده‌است. پيمايش‌‌ مذكور در قالب رجحان بيان شده (stated preference) به‌شكل مصاحبۀ حضوري در فرودگاه‌ بين المللي امام خميني تهران انجام گرفته‌است. تعداد پرسش نامه‌هاي جمع‌آوري شده 257 عدد بوده و مقدار اعتبارسنجي (validation) داده ها 34% مي باشد. از مهم ترين نتايج اين پژوهش مي توان به اين موضوع اشاره كرد كه درصد بسياري از مسافران فرودگاه امام خميني از درآمد (حدود 90% مسافران درآمد بالاي 1.5 ميليون تومان در ماه دارند) و مالكيت خودروي (حدود 92% مسافران حداقل 1 خودرو در خانواده شان دارند) بالايي برخوردارند و با در نظرگيري نتيجۀ به‌دست‌آمده براي اين مسافران كه تمايلي به استفاده از مترو ندارند، افزايش زمان سفر و هزينه هاي حمل و نقل شخصي (مثل افزايش هزينۀ پاركينگ) و در مقابل سرويس دهي بسيار بالاتر مترو (مثل فراهم كردن توشۀ بار، اعتمادپذيري و كاهش زمان سفر) مسافران فرودگاه امام خميني را متمايل به استفاده از مترو مي‌كند.