تحليلي بر نقش سلامت اجتماعي در افزايش رضايت از زندگي (مورد مطالعه: استان اصفهان)

An analysis on social wellbeing role on increase of life satisfaction (Case study: Esfahan)

سلامت اجتماعي به معناي برداشت و گزارش فرد از كيفيت ارتباطش با ديگران است. سلامت اجتماعي در اين مفهوم يعني درك فرد از اجتماع بصورت مجموعه اي معنادار،قابل فهم، داراي نيروي بالقوه براي رشد و شكوفايي همراه با اين احساس كه متعلق به جامعه است و خود را در اجتماع و پيشرفت آن سهيم مي داند.رضايت از زندگي نيز عموما بعنوان بررسي كلي از شرايط موجود، از مقايسه خواسته هاي فرد تا دسترسي واقعي به آنها بيان مي گردد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي نقش سلامت اجتماعي در افزايش رضايت از زندگي است. چارچوب نظري پژوهش با استفاده از ديدگاه هاي كييز، ليبوميرسكي و تئوري اميد تدوين شده است.روش تحقيق پيمايش، و ابزار گردآوري اطلاعات نيز پرسشنامه بوده است. جامعه آماري شامل شهروندان 15 تا 64 ساله استان اصفهان بوده و نمونه آماري شامل تعداد 800 نفر از جامعه آماري فوق در نظر گرفته شده كه به روش خوشه اي متناسب با حجم انتخاب شده اند. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار spss و جهت آزمون مدل از نرم افزارAmos استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميانگين نمرات متغيرهاي سلامت اجتماعي و رضايت از زندگي بالاتر از حد متوسط است. همچنين تاثير سلامت اجتماعي بر رضايت از زندگي معنادار و مستقيم است.

Social wellbeing is how a person reports the quality of relationships with others. On this concept, social wellbeing means a person’s perception of a society as a meaningful and understandable set, with a potential to develop and grow as well as a sense of belonging to society and being participant in its development. Also, life satisfaction is generally defined on overall look at current conditions, from comparison of individual desires to real availability to them. The present paper aims to investigate the social wellbeing role on increase of life satisfaction. The research theoretical framework has been made according to Keyes’s, Lyubomirsky’s and Omid theories. The research method was surveying and the tool to collect data was questionnaire. The population is comprised of all 15-64 years-old citizens from Esfahan. The sample includes 800 people of the population above selected by size-based clustering method. To analyze data and to test the model, SPSS software and Amos software were used respectively. The results show that the mean of scores from both social wellbeing and life satisfaction variables is above the average. This effect of social wellbeing and life satisfaction is meaningful and direct.