تاثير تحريك الكتريكي مستقيم از روي جمجمه (tDCS) بر اجتناب تجربه اي و نگراني افراد دچار اختلال اضطراب فراگير

The effect of transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) on experiential avoidance and worry in people with general anxiety disorder

سابقه و هدف اختلال اضطراب فراگير يكي از مشكلات جدي در سلامت روان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر درماني تحريك مغز از روي جمجمه با استفاده از جريان مستقيم الكتريكي (tDCS) بر اجتناب تجربه اي و ميزان نگراني افراد دچار اختلال اضطراب فراگير انجام گرفته است. مواد و روش ها در اين طرح پژوهشي 30 نفر از افراد داراي اختلال اضطراب فراگير با روش نمونه گيري هدفمند از مراجعه كنندگان به كلينيك شهر تهران انتخاب شدند. همه آزمودني ها قبل و بعد از درمان با پرسشنامه هاي پذيرش و عمل (AAQII) و نگراني (PSWQ) مورد ارزيابي قرار گرفتند. افراد به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گروه كنترل تقسيم شدند. افراد گروه آزمايش 15 جلسه درمان tDCS دريافت كردند. به اين ترتيب كه افراد هر روز به مدت 20 دقيقه در ناحيه مغزي F3/F4 با شدت 2 ميلي آمپر در معرض درمان قرار گرفتند. نتايج داده ها با استفاده از آزمون كوواريانس چندمتغيره، تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل در بهبود اجتناب تجربه اي و نگراني تفاوت معناداري وجود دارد (0/001=P). نتيجه گيري نتايج اين مطالعه نشان داد كه مداخله تحريك الكتريكي مغز ممكن است در بهبود اجتناب تجربه اي و نگراني افراد دچار اختلال اضطراب فراگير موثر باشد.

Background: General anxiety disorder is one of the serious problems in mental health. The main aim of the present study was investigating the effect of tDCS on experiential avoidance and worry of people with general anxiety disorder. Materials and Methods: In study, 30 person with general anxiety disorder were selected from Tehran clinic’s clients using purposeful sampling. All subjects were evaluated before and after treatment by Acceptance and Action Questionnaire (AAQII) and Penn State Worry Questionnaire (PSWQ). Subjects randomly were divided into experimental and control groups. Subjects in experimental group received tDCS. Training sessions were conducted for 15 days, each day one session 20 minutes in F3/F4 with an intensity of 2 mA. Results: Data were analyzed using analysis of covariance. The results showed that there is a significant difference between experimental and control group in improving the experiential avoidance and worry (P=0.001). Conclusion: The results of this study showed that tDCS can improve experiential avoidance and worry in people with general anxiety disorder.