تاثير يك دوره برنامه تمريني هوازي فزاينده در بهبود وضعيت آنژيوژنز و تعادل در فاكتورهاي رشد عروق اندوتليال و اندوستاتين در موش هاي صحرايي نر مبتلا به انفاركتوس ميوكارد

Effect of an incremental aerobic training program on improving angiogenesis and balance in vascular endothelial growth factor and endostatinic in male rats with myocardial infarction

سابقه و هدف فاكتور رشد اندوتليال عروق (VEGF) و اندوستاتين (ES) از مهم ترين علل آنژيوژنز و بهبود عملكرد قلبي بعد از انفاركتوس ميوكارد مي باشند. يكي از روشهاي درماني اين بيماري بهره گرفتن از برنامه ورزشي است؛ بنابراين هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير يك دوره تمرين هوازي فزاينده بر بهبود وضعيت آنژيوژنز و تعادل در فاكتورهاي VEGF و ES موش هاي صحرايي مبتلا به انفاركتوس ميوكارد بود. مواد و روش ها در اين مطالعه تجربي كنترل شده با گروه شاهد، 20 سر موش صحرايي با نژاد ويستار (8 هفته اي و با وزن 30±230 گرم) پس از القاي انفاركتوس با ايزوپروترونول (150 ميلي گرم در كيلوگرم) به طور تصادفي به 2 گروه 10 تايي تمرين هوازي فزاينده و شاهد تقسيم شدند. گروه تمرين براي مدت 8 هفته تحت مداخله برنامه ي تمرين هوازي فزاينده قرار گرفت (هفته اي 3 جلسه، براي 50-20 دقيقه با سرعت 18-12 متر در دقيقه). 24 ساعت پس از آخرين جلسه ي تمرين، نمونه خون وريدي سطوح سرمي VEGF و ES جمع آوري شد و به روش اليزا مورد ارزيابي قرار گرفت. براي آناليز داده ها از آزمون تي مستقل در سطح معني داري 0/05>P استفاده شد. نتايج نتايج آزمون تي نشان داد تمرين هوازي موجب افزايش معني دار سطوح سرمي VEGF در موش هاي صحرايي مبتلا به انفاركتوس ميوكارد شد (0/04=P)؛ درحالي كه متعاقب برنامه ورزشي تغيير معني داري در مقادير سرمي ES مشاهده نشد (0/58=P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد تمرين هوازي فزاينده موجب افزايش VEGF در موش هاي صحرايي مبتلا به انفاركتوس ميوكارد مي شود كه مي تواند نقش مهمي در بهبود فرآيندهاي آنژيوژنز و جايگزيني مويرگ هاي بسته شده داشته باشد.

Background: Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) and Endostatin (ES) are the most important causes of angiogenesis and improve cardiac function after myocardial infarction. One of the treatment methods for this disease is applying exercise program. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of a period of incremental aerobic training on improving the status of angiogenesis and balance in VEGF and ES factors in myocardial infarction in the rats. Materials and Methods: In this experimental study with control group, 20 Wistar rats (8 weeks and weighing 230±30 g) were randomly divided into two groups (each group has 10 Rat) of incremental endurance training and the control group after induction of infarction with Isoproteronol (150 mg.kg). The training group was exposed to an aerobic training program for (8 weeks, 3 sessions per week, for 20 to 50 minutes at speeds of 12 to 18 meters per minute). Twenty four hours after the last training session, venous blood samples were collected from the serum levels of VEGF and ES and evaluated by ELISA method. Independent t-test was used at the significant level of P<0.05 to analyze the data. Results: The results of t-test indicated that incremental aerobic training significantly increased serum levels of VEGF in rats with myocardial infarction (P=0.04). However, there was no significant change in serum ES levels after exercise program (P=0.58). Conclusion: Incremental aerobic training seems to increase VEGF in the rats with myocardial infarction which can play an important role in the improvement of angiogenesis processes and the replacement of closed capillaries.