تحليل ريزمقياس ماهيت تغييرات اقليم و تعيين سناريوهاي اقليمي بخش كشاورزي در دشت همدان بهار.

بخش كشاورزي، به‌ عنوان يك نظام زيست‌فيزيكي، شديداً وابسته به شرايط اقليمي است و اقليم، يكي از عوامل اصلي در تعيين مكان، منابع توليد و بهره‌وري فعاليت‌هاي كشاورزي محسوب مي‌شود. از اين رو، پيش‌بيني تغييرات اقليمي و ارزيابي راهبردهاي تطبيق و سازگاري با اين تغييرات، نقش مؤثري در كاهش خسارات احتمالي اين پديده خواهد داشت. مدل‌هاي گردش عمومي جو، ابزاري مناسب جهت پيش‌بيني پارامترهاي اقليمي در بلندمدت هستند. اما ضعف عمده‌ي اين مدل‌ها در كم بودن قدرت تفكيك مكاني و زماني آن‌هاست كه جهت فائق آمدن بر اين مشكل، لازم است در طي فرآيند ريزمقياس‌نمايي، مقياس مكاني و زماني خروجي اين‌ مدل‌ها كاهش يابد. با توجه به اين رويكرد، در مطالعه‌ي حاضر به تحليل ريزمقياس تغييرات اقليم و تعيين سناريوهاي اقليمي منطقه‌اي در دشت همدان بهار و همچنين مقايسه‌ي آنها با سناريوهاي كشوري پرداخته شد و ميزان تغييرات الگوي كشت و ارزش افزوده‌ي بخش كشاورزي منطقه در سناريوهاي اقليمي منطقه‌اي و كشوري، با استفاده از تركيب مدل‌ برنامه‌ريزي رياضي اثباتي، مدل رگرسيون واكنش عملكرد و مدل مولد هواشناسي LARSWG، مورد بحث و بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه همگام با افزايش دما به ميزان 0.54 درجه‌ي سانتي‌گراد و كاهش بارندگي به ميزان 3.4 درصد در دشت همدان بهار، ارزش افزوده‌ي بخش كشاورزي اين دشت در افق 2020، به ميزان 35 ميليارد ريال كاهش خواهد يافت. اما در صورت تعميم ميانگين شرايط اقليمي كشور به دشت مذكور، ارزش افزوده‌ي بخش كشاورزي اين منطقه در افق 2020 به ميزان 21 ميليارد ريال افزايش خواهد يافت. نتايج مذكور، لزوم انجام ريزمقياس‌نمايي در پيش‌بيني‌هاي اقليمي و عدم تناسب سناريوهاي اقليمي كشوري با مطالعات منطقه‌اي را نمايان مي‌سازد.