رابطه بين سرمايه اجتماعي و امنيت مرزي (نمونه موردي: شهرستان نوسود)

امروزه امنيت به عنوان يكي از نيازهاي بنيادين بشر و يكي از پشتوانه هاي سرمايه اجتماعي، همواره مورد توجه بوده و از ابتداي زندگي اجتماعي، انسان ها همواره با مسئله محافظت خود در مقابل خطرات و تهديدهاي بيروني و دروني مواجه بوده اند و به مرور زمان به يك مفهوم اجتماعي تحول پيدا مي كند تا جايي كه مي توان گفت امروزه حفاظت و حراست از خاك سرزميني در سراسر كره زمين و براي تمام كشورها يك ارزش به حساب مي آيد و ضمانت تحقق اين امر نيز مديريت مرزها و داشتن مرزهاي با امنيت كامل مي باشد. در مسير اين تحول مفهومي سرمايه اجتماعي به يكي از عوامل مهم در افزايش كارامدي نيروهاي سخت افزاري تامين امنيت مي باشد. بر اين اساس در اين تحقيق در صدد بررسي تاثير مولفه هاي سرمايه اجتماعي بر امنيت به خصوص در نواحي مرزي هستيم. روش تحقيق توصيفي (بررسي وضع موجود) و تحليلي (استفاده از آمار استنباطي از جمله همبستگي و رگرسيون) مي باشد كه در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه ميان تمام مولفه هاي سرمايه اجتماعي با امنيت رابطه مثبت و معناداري وجود دارد و هم چنين بر اساس آمار به دست آمده از ضريب بتا (رگرسيون خطي) به اين نتيجه مي رسيم كه از بين متغيرهاي سرمايه اجتماعي به ترتيب بيشترين تاثير را اعتماد دارد كه 62 صدم تغييرات امنيت را تحت تاثير قرار مي دهد، بعد از آن انسجام كه 34 صدم تغييرات امنيت را، بعد شبكه ها 12 صدم تغيرات امنيت، بعد از آن مشاركت 10 صدم تغييرات و در نهايت تعهد فقط 4 صدم از تغيرات امنيت را تحت تاثير قرار مي دهد.