سياستگذاري عمومي در حوزه تقويت شناختي

علوم شناختي يكي از دانش هاي نو است. اين رشته از زيرمجموعه هاي علم اعصاب، روان شناسي، زبان شناسي، هوش مصنوعي و فلسفه ذهن تشكيل شده است و كاربرد وسيعي در رشته هاي فرعي مانند پزشكي، آموزش و پرورش، جامعه شناسي، سياست، علوم اطلاعات، ارتباطات و رسانه هاي گروهي، مهندسي پزشكي، مهندسي فرمان و كنترل و حتي علوم دفاعي و جنگ پيدا كرده است. تقويت شناختي بر تكنيك هاي داروي و غير داروي به منظور ارتقا عملكرد و توانمندي مغز تاكيد دارند و به نوعي زيباسازي و توانمندسازي شناخت هستند. حال اينكه اين تكنيك ها ماهيتاً اخلاقي هستند يا خير و تاثيرات هريك به چه صورتي مي تواند بر جامعه اجتماعي پياده شود، جاي سوال محققان است. در اين ميان نقش دولت به عنوان سياستگذار، در اين حوزه بسيار با اهيمت است. در اين مقاله به معرفي علوم شناختي، تقويت شناختي، تحليل هاي پيرامون مسائل اخلاقي و اجتماعي و نقش دولت به عنوان سياستگذار در اين دانش مي پردازيم.