بهينه‌سازي كاربري زمين با استفاده از الگوريتم فرا ابتكاريِ جست‌و‌جوي هارمونيك (مطالعه موردي: محله‌ي بابلدشت شهر اصفهان)

برنامه ريزي كاربري زمين به دنبال تخصيص كاربري هاي مختلف به منبع ارزشمند و محدود زمين به طور بهينه بوده كه با استفاده ي حداكثري از آن بيش ترين مطلوبيت را برآورده كرده و اهداف برنامه ريزي كاربري زمين را تا بالاترين ميزان محقق سازد. با توجه به تعدد اهداف مطرح در تخصيص كاربري زمين، لازم است تا نوعي سازش ميان اين اهداف به وجود آمده، به گونه اي كه هر يك از اهداف متناسب با اولويت خود تا حد مشخصي تحقق يابند و آرايش بهينه ي كاربري ها حاصل گردد. بهينه‌سازي تخصيص كاربري، روشي است كه امكان حل چنين مسائلي را فراهم مي‌آورد. به دليل پيچيدگي بسيار بالاي مسئله‌ي      بهينه سازي كاربري زمين، چه از نظر تعدادِ اهداف و چه از نظر اندازه و زمانِ حلِ مسئله، حل اين مسئله بر الگوريتم‌هاي فراابتكاري تكيه دارد. در پژوهش حاضر، الگوريتم جست‌وجوي هارمونيك براي بهينه‌سازي تخصيص كاربري زمين توسعه يافته است. اهداف بهينه‌سازي سه هدف: بيشينه‌سازي سازگاري، بيشينه سازي فشردگي، و بيشينه‌سازي تناسب اراضي را در بر مي گيرد. قابليت اين الگوريتم در تخصيص بهينه ي هفت گونه ي كاربري، مورد آزمون قرار گرفته و نتايج آن با الگوريتم ژنتيك مقايسه شده است. مقايسه‌ي انجام شده نشان مي‌دهد كه الگوريتم جست و جوي هارمونيك، از كارآيي (68 درصد) و كيفيت بالاتري (27.7 درصد) نسبت به الگوريتم ژنتيك برخوردار در حل مسئله ي طرح شده در اين پژوهش برخوردار است. نتايج نشان مي دهند كه با به كارگيري الگوريتم پيشنهادي، ميزان مطلوبيت كل در گزينه ي بهينه 54.07 درصد بالاتر از وضع موجود كاربري ها در مطالعه ي موردي مي باشد.