سنجش پراكندگي/فشردگي شهر زاهدان طي دوره زماني 1390-1335

در دهه هاي اخير شهرهاي ايران مانند بسياري از شهرهاي جهان سوم دچار تحولات چشمگيري شده و در مدت كوتاهي به چندين برابر وسعت اوليه خود رسيده اند. شهر زاهدان نيز طي دوران حيات 100 ساله اش به طور نامتوازني رشد كرده و گسترش شتاباني را به خود ديده است. رشد 32.5 برابري جمعيت شهر و رشد 34 برابري وسعت آن نسبت به اولين سرشماري بيانگر اين مسأله مي باشد. به طوري كه توسعه اين شهر در جهت افقي بوده و گسترش مداوم ساخت و سازهاي شهري سبب رشد بي قواره شهر شده است. بر اين اساس، در پژوهش حاضر رابطه بين جمعيت و ميزان رشد و پراكندگي شهري در زاهدان با استفاده از مدل هاي آنتروپي شانون و هلدرن و ضريب FAR مورد بررسي قرار گرفته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، طبق مدل هلدرن زاهدان در طول دوره مورد مطالعه داراي رشد بي قواره شهري (اسپرال) بوده است. مقادير ضريب آنتروپي نيز بيانگر رشد پراكنده (اسپرال) شهر زاهدان است. با توجه به گسترش شكاف ارزش آنتروپي ناشي از رشد افقي و اسپرال شهر، الگوي شهر هوشمند و فشرده به عنوان الگوي مطلوب گسترش آتي زاهدان تشخيص داده شده است.