استراتژي توسعه ي منطقه اي ( RDS) راهكاري جهت تمركز زدايي ( مطالعه موردي: شهرستان رشت)

شهرستان رشت از ابتداي شكل گيري، شرايط منحصر به فردي را نسبت به مناطق پيراموني خويش تجربه نموده و گرايشي روزافزون به تمركز گرايي داشته است. شكل گيري رابطه اي يك سويه و جهت دهي اكثر جريان هاي حياتي و كاركردي استان به سمت شهرستان رشت موجبات انزوا و عدم تحرك را براي ساير نقاط سكونت گاهي استان به همراه داشته است؛ كه اين امر با افزايش فعاليت هاي شهرستان رشت، تشديد خواهد شد. اين پژوهش زمينه هاي تمركز گرايي شهرستان رشت را در سه زمينه ي اداري سياسي، اقتصادي – خدماتي و جمعيتي بررسي نموده است و ضمن تشريح مهم ترين نمود ها و مصاديق تمركزگرايي در زمينه هاي فوق؛ جهت كاهش تمركز گرايي در شهرستان رشت و جهت دادن جريان ها به ساير نقاط و بالطبع متعادل نمودن جريان ها و روابط دو سويه؛ از الگوي نوين استراتژي توسعه ي منطقه اي (RDS)، بهره گرفته است. استراتژي توسعه ي منطقه اي با تفكر راهبردي، اجتماع محور و انعطاف پذير خود در برقراري تعادل هاي منطقه اي بسيار موثر است چرا كه در اين الگو تلاش مي شود تا از توان ها، ظرفيت ها و اقدامات و همكاري تمامي مناطق بهره جسته و آن را به بهترين شكل ممكن سازمان دهي كرد.