سطح بندي و سنجش ميزان توسعه يافتگي منطقه اي استان چهارمحال و بختياري با بهره گيري و مقايسه تطبيقي نتايج روش هاي ارزيابي چند معياره(TOPSIS، ELECTRE و VIKOR)

نابرابري در بهره‌مندي از امكانات و عوامل توسعه در مناطق گوناگون پهنه يك سرزمين مانعي جهت رشد و توسعه همه جانبه به‌شمار آمده، فلذا در فرآيند برنامه‌ريزي و مديريت كشورهاي در حال توسعه، موضوع كاهش نابرابري و ايجاد تعادل در روند توسعه مناطق مختلف از اهميت برجسته‌اي برخوردار است. آشكار است كه توسعه متعادل و متوازن فضاهاي جغرافيايي، مستلزم بررسي دقيق و همه جانبه مسائل اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و شناخت بهتر نيازهاي جامعه و بهبود آنهاست. تكنيك‌هاي ارزيابي چند شاخصه يكي از روش‌هاي مؤثر جهت شناخت و ارزيابي چندين گزينه بر اساس تعدادي معيار با درجه اهميت متفاوت است. لذا اين روش از كارايي بالايي جهت رتبه‌بندي و تعيين سطوح توسعه در بين مناطق مختلف به‌شمار مي‌آيد. اين روش شامل تكنيك‌هاي متفاوتي است كه در اين مقاله با بهره‌گيري از سه تكنيك TOPSIS، ELECTRE و VIKOR و با استفاده از شاخص‌هايي در حوزه‌هاي اقتصادي، جمعيتي، آموزشي، فرهنگي-مذهبي، بهداشتي-درماني و زيرساختي، سطوح توسعه يافتگي در بين شهرستان‌هاي استان چهارمحال و بختياري مورد ارزيابي قرار گرفته است. استفاده از سه تكنيك علاوه بر ايجاد امكان مطالعه‌ي تطبيقي، رتبه‌بندي نهايي را از دقت بالاتري برخوردار مي‌سازد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد شكاف زيادي بين شهرستان‌هاي استان چهارمحال و بختياري و توسعه‌اي نامتعادل مابين آنها با توجه به شاخص‌هاي مورد استفاده وجود دارد و مناطق همجوار با استان اصفهان از وضعيت بهتري برخوردار هستند. بر اين اساس شهرستان شهر‌كرد نسبت به شهرستان‌هاي ديگر، توسعه يافته‌ترين و شهرستان‌هاي لردگان، بروجن، كيار، فارسان، كوهرنگ و اردل به ترتيب در رده‌هاي بعدي قرار دارند.