تحليل ارتباط ميان ساختار فضايي و رفتار حركتي كاربران به روش چيدمان فضا (مطالعه موردي: پرديس مركزي دانشگاه تهران)

طراحي فضاي معماري، به‌طور خاص در اين پژوهش فضاي دانشگاهي، بي‌توجه به ساختار فضاييِ منسجم، باعث ايجاد تراكم بالا و يا متروكه شدن بخش‌هاي مختلف فضا مي‌شود. اين مقاله ارتباط ميان ساختارِ فضايي و حركت كاربران در مسيرها در پرديس مركزي دانشگاه تهران را بررسي مي‌كند. به اين منظور فضاي دانشگاه با هفت دانشكده و ساير ساختمان‌هاي مربوطه مورد آزمون قرار گرفت كه براي تحليل ساختار فضايي آن از روش «چيدمان فضا» استفاده شده است. روش انجام اين پژوهش شبيه‌سازي از طريق نرم افزار دپت مپ مي‌باشد، و نيز براي انجام آن از نمونه موردي استفاده شده است. در اين تحليل تعداد چهار شاخص در زيرگروه‌هاي اجتماعي، كالبدي و رفتارشناسي مورد بررسي قرار گرفته است كه در نهايت با شاخص حركت طبيعي مورد مقايسه قرار مي‌گيرد. نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته، همچنين جداول مربوط به اين شبيه‌سازي استخراج و مورد بحث قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد ارتباط معنادار قوي و مستقيم ميان ارزش هم‌پيوندي فضاهاي حاصل از تحليل چيدمان فضا و رفتارهاي حركتي كاربران برقرار است كه بصورت گرافيكي نشان داده مي‌شود. بنابراين يكي از دلايل مهم تراكم و ازدحام كاربران در بعضي نقاطِ فضا و همچنين متروكه بودن و خلوتي بعضي نقاط ديگر، وجود ساختار كالبدي معماري در سايت مورد نظر مي‌باشد. بر اساس نتايج به‌دست آمده، مي‌توان تغييراتي را در تحركات كاربران، باتوجه به طرح‌هاي پيشنهادي مربوط به كالبد معماري در فضاي دانشگاه، پيش‌بيني كرد. اين پژوهش همچنين بر روي روش تحليل و ارزيابي به روش چيدمان فضا بر روي يك نمونه موردي تمركز دارد.