ارزيابي كيفيت محيط مسكوني با استفاده از تكنيك DEMATEL و روش فازي (نمونه موردي: شهر اهواز)

مسكن به عنوان مهم‌ترين كاربري در سطح شهرها همواره به منظور ايجاد مكاني مناسب براي ارضاي نيازهاي روحي و جسماني مورد توجه برنامه‌ريزان شهري و منطقه‌اي بوده است. مسكن مناسب مسكني است كه از لحاظ شاخص هاي فيزيكي با استانداردهاي تعريف‌شده همخواني داشته باشد و امكان دسترسي راحت به محل هاي كار، اوقات فراغت، خريد، درماني و آموزشي و غيره را داشته باشد. با بررسي معيارها و شاخص‌هاي مؤثر در امر مسكن مي توان هرگونه برنامه ريزي و تصميم گيري در مورد مسكن را تسهيل نمود. به همين منظور، هدف اين پژوهش، ارزيابي كيفيت مسكن شهري در شهر اهواز مي‌باشد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش تحقيق توصيفي تحليلي مي‌باشد. رويكرد حاكم بر ارزيابي مسكن تحليل فضايي –مكاني است و به منظور بررسي داده‌ها از تكنيك DEMATEL و روش فازي استفاده شد. ابتدا در محيط نرم‌افزار ARCGIS لايه‌ها ويرايش سپس با روش فازي ممرشيپ (Fuzzy Membership) استانداردسازي شده‌اند. با استفاده از پرسشنامه تكنيك DEMATEL كه به وسيله 10 نفر از متخصصين حوزه برنامه‌ريزي شهري تكميل گرديد وزن معيارها به دست آمد و در لايه‌ها ضرب گرديد و در نهايت با فازي گاما (Gamma) 0.8 لايه‌ها همپوشاني شده‌اند و نقشه ارزيابي مسكن شهر اهواز در 5 طبقه به دست آمد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند كه كيفيت خيلي بالا 23.6 درصد، كيفيت بالا 52.1 درصد، كيفيت متوسط 20.9 درصد، كيفيت پايين 1.2 درصد و كيفيت خيلي پايين 2.2 درصد مي‌باشد.