سنجش و ارزيابي سطح توسعه يافتگي مناطق روستايي بخش مركزي شهرستان فلاورجان: كاربرد تحليل شبكه عصبي مصنوعي

در برنامه‌ريزي‌هاي توسعه چه در سطح كلان و چه در سطح خرد، بدست آوردن شناخت و درك صحيح از تفاوت‌ها و اختلافات ميان مناطق روستايي از نظر امكانات زيرساختي، اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي ضروري است به طوري كه اين شناخت مي تواند به سياست‌گذاران و تصميم‌گيران در شناخت توانايي‌ها، تفاوت‌ها و ميزان محروميت مناطق روستايي كمك شاياني بكند تا بدين وسيله نيز توسعه متوازن در مناطق حكم فرما شود. لذا، بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر، سنجش سطح توسعه يافتگي مناطق روستايي شهرستان فلاورجان بود. پژوهش حاضر به روش پيمايش انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش، روستاهاي 20 خانوار به بالاتر بخش مركزي شهرستان فلاورجان بود (26 روستا) كه با استفاده از فرمول كوكران 376 خانوار در اين روستاها انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته و داده‌هاي ثانويه اتخاذ شده از شناسنامه آبادي سال 1390 استفاده شد. روايي صوري پرسشنامه توسط اعضاي هيئت علمي مديريت توسعه روستايي دانشگاه ياسوج و پايايي آن از طريق ضريب آلفاي كرونباخ (0.65 تا 0.95) تأييد شد. براي سنجش و اولويت‌بندي توسعه يافتگي روستاها از 24 شاخص در چهار بعد اجتماعي فرهنگي، اقتصادي، محيطي و كالبدي زيرساختي استفاده شد. به منظور تجزيه تحليل داده‌ها، ابتدا داده‌هاي خام هنجارسازي شدند و پس از آن با استفاده از شبكه عصبي مصنوعي پرسپترون چند لايه وزن هر يك شاخص‌ها به ترتيب بدست آمد. داده‌پردازي با استفاده از نرم افزار MATLABR2015a و SPSS22‌ انجام گرفت. يافته‌ها نشان داد كه روستاهاي جوجيل، جولرستان و زفره به ترتيب رتبه‌هاي اول تا سوم و روستاهاي مهرنجان اتراك و مهرنجان در رتبه‌هاي آخر از لحاظ توسعه يافتگي قرار داشتند. نتايج كلي پژوهش حاكي از وضعيت نسبتا مطلوب توسعه يافتگي در روستاهاي مورد مطالعه بود.