تحليل و بررسي تغييرات الگوهاي فضايي جزاير دمايي استان اصفهان

اين پژوهش با هدف شناسايي تغييرات مكاني و زماني خودهمبستگي فضايي جزاير دمايي استان اصفهان انجام ‌شده است. بدين منظور، ابتدا اقدام به تشكيل پايگاه داده‌هاي شبكه‌اي دماي بيشينه و كمينه استان اصفهان شده است. سپس از داده‌هاي پايگاه مزبور يك دوره آماري 35 ساله، در بازه زماني روزانه از 1/01/1980 تا 31/12/2014 ميلادي را مبناي مطالعه حاضر قرار داده و ياخته‌اي به ابعاد 18×18 كيلومتر بر منطقه مورد مطالعه گسترانيده شده است. به‌منظور دست‌يابي به تغييرات درون سالي جزاير دمايي استان اصفهان از روش‌هاي نوين آمار فضايي از قبيل خودهمبستگي فضايي موران جهاني، شاخص انسلين محلي موران و لكه‌هاي داغ در محيط  بهره برده شد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه تغييرات زماني و مكاني جزاير دمايي استان اصفهان داراي الگوي خوشه‌اي بالا مي­باشد. در اين ‌بين بر اساس شاخص موران محلي و لكه داغ، جزاير دمايي در شرق و شمال شرق استان داراي الگوي خودهمبستگي فضايي مثبت (جزاير دمايي گرم) و بخش‌هاي غرب و جنوب­غرب داراي خودهمبستگي فضايي منفي (جزاير دمايي سرد) بوده است. در طي دوره مطالعه حدود 45/41 درصد از كل مساحت استان هيچ‌گونه الگوي معنا‌داري يا خودهمبستگي فضايي نداشته است. همچنين مشخص گرديد كه جزاير دمايي تحت تأثير دو سيستم ايجاد و كنترل مي‌شوند؛ كه عبارت‌اند از: عوامل محلي كنترل‌كننده مكان (آرايش جغرافيايي جزاير دمايي)، و عوامل بيروني كنترل‌كننده زمان (رژيم جزاير دمايي).