گفتمان‏هاي حاكم بر نظام نشانه‌شناختي تابلوهاي شهري (مطالعه‏ي موردي: تابلوهاي شهرداري بين سال‏هاي 1388 تا 1390 در شهر اصفهان)

زندگي شهري آكنده از تابلو‏ها، طرح‏ها و تصاوير متعدد تبليغاتي است كه از سوي سازمان‏هاي دولتي و خصوصي، فضاي شهري را اشباع كرده‏اند. در اين ميان، شهرداري‏ها نيز با هدف توسعه‏ي فرهنگ شهروندي، تابلوهايي را در سطح شهر‏ها در معرض ديد عموم قرار مي‏دهند. هدف مقاله‏ي حاضر اين است كه تابلوهاي تبليغاتي شهرداري اصفهان در بين سال‏هاي 1388 تا 1390 را تحليل نموده و نوع گفتمان‏هاي حاكم بر روابط نشانه‏اي اين تابلوها را تفسير نمايد. براي نيل به هدف فوق الذكر، روش «تحليل نشانه‏شناسي شناختي» متعلق به پارادايم تفسيري به عنوان ابزار نظري و روشي مورد استفاده قرار گرفت و از بين 140 طرح سال‏هاي 1388 تا 1390، 27 طرح وارد حجم نمونه شدند. بعد از تضمين اعتبار كار، طرح‏ها مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان مي‏دهند كه پنج گفتمان قانون‏مداري، گفتمان همذات پنداري، گفتمان هشدار، گفتمان پيامزيباشناسي وگفتمان پيام محورانه بر نظام نشانه‏اي تابلوهاي شهري حاكم هستند. در حالي كه در سال‏هاي 1388 و 1389 گفتمان پيام زيباشناختي عموميت بيشتري دارد؛ در سال 1390 گفتمان همذات پنداري بيشتري وجود دارد و تحولي گفتماني به وقوع مي‏پيوندد كه از پيام صرف، تصاوير خشن، معاني منفي و هشدارآميز به سوي تبليغاتي در راستاي ايجاد همدلي، همذات‌پنداري و همراه با شگردهاي هنري حركت مي‌كند.