رويكرد نشانه معناشناسي به تحليل گفتمان: مطالعه موردي فيلم «يه حبه قند»

پژوهش حاضر با مروري بر بنيان‌هاي نظري رويكرد نشانه‌معناشناختي به تحليل گفتمان، در كنار جنبه‌هاي اساسي اين رويكرد به لحاظ عملي، سازوكاري نظري ‌ـ‌ عملي جهت تحليل فضاهاي گفتماني با رويكرد نشانه‌معناشناسي به دست مي‌دهد كه مي‌تواند در حيطۀ تحقيقات ارتباطي و مطالعات سينمايي مورد استفاده قرار گيرد. رويكرد نشانه‌معناشناسي به‌دنبال نفوذ به عمق معنايي و كشف معاني سيال فيلم‌هاي سينمايي در چارچوب گفتمان است؛ گفتماني كه علي‌الخصوص در سينما شكل‌دهندۀ فضاهايي است كه فرايند معناسازي، درون آنها صورت مي‌گيرد. پژوهش حاضر جهت تحليل فيلم، دو دستۀ عمدۀ فضاهاي گفتماني؛ يعني عناصر فضاي فيزيكي و احساسي را به‌صورت هم‌زمان و در ارتباط با هم بررسي كرده و از اين رهگذر، به استخراج معاني موجود در هر نما و در مجموعۀ نماها مي‌پردازد. در ادامه، به‌منظور روشن‌تر شدن اين رويكرد، فيلم «يه حبه قند» از آثار مهم و تحسين‌شدۀ ايراني كه حاوي جنبه‌هاي جدي نشانه‌معناشناختي است، تحليل مي‌شود و نهايتاً جمع‌بندي پژوهش شامل تحليل كلي فيلم، بيان خواهد شد.