بررسي عوامل زمينه‌ساز طلاق در بافت اجتماعي فرهنگي شهر تهران، پژوهشي كيفي

اين پژوهش با هدف بررسي عوامل زمينه‌ساز طلاق در بافت اجتماعي فرهنگي شهر تهران انجام شد. اين مطالعه از نوع پژوهشهاي كيفي است كه با استفاده از روش نظريه داده بنياد انجام شده است. بدين منظور با روش نمونه‌گيري هدفمند و با استفاده از روش مصاحبه نيمه ساختاريافته داده‌ها جمع‌آوري شد و تا رسيدن به اشباع نظري 22 نفر از واجدان شرايط مورد بررسي قرار گرفتند. براي دستيابي به عوامل، تحليل داده‌ها با استفاده از فنون استراوس و كربين انجام شد كه شامل شناسه‌گذاري مفاهيم و شكل دادن به نظريه است. تجزيه و تحليل داده‌ها در شناسه‌گذاري باز، به شناسايي عوامل اصلي، مؤلفه‌ها و زيرمؤلفه‌ها منجر شد. نتايج نشانگر اين است كه عدم عشق و صميميت، مقوله مركزي الگوي يافته‌هاي پژوهش است. مقوله عدم آمادگي براي ازدواج و طي نكردن درست فرايند ازدواج جزء شرايط علّي براي ازدواجهاي در حال فروپاشي است؛ مسائل فرهنگي و مسائل اقتصادي در زير شرايط مداخله‌گر قرار گرفت و مقولاتي از قبيل اعتياد، ساختار نامناسب خانواده كنوني، عدم سازگاري زناشويي، عوامل و مشكلات جنسي، ارتباط نامناسب با خانواده‌هاي اصلي، پيشينه خانوادگي و مشكلات شخصيتي از جمله عوامل زمينه‌اي مؤثر در طلاق بود. نتايج نشان داد كه به‌كارگيري راهبردهاي ارتباطي و هيجاني ناكارامد به پيامدهايي همچون احساس خستگي، تنهايي، نااميدي و احساس تنفر از همسر و در نهايت ميل به طلاق منجر شد.