آموزش بازي درماني مبتني بر رابطه والد ـ كودك (مطابق الگوي لندرث) به مادران و اثربخشي آن در كاهش هيجانات منفي تحصيلي فرزندان دانش‌آموز

اين پژوهش با هدف آموزش بازي درماني مبتني بر رابطۀ والد ـ كودك (مطابق الگوي لندرث) به مادران و تعيين اثربخشي آن در كاهش هيجانات منفي تحصيلي فرزندان دانش‌آموز آنان انجام شد. جامعۀ آماري تمام دانش‌آموزان دورۀ اول ابتدايي منطقۀ 8 آموزش و پرورش شهر تهران بود كه در سال تحصيلي 96 ـ 1395 مشغول به تحصيل بودند. نمونۀ آماري شامل 60 نفر از دانش‌آموزان بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌هاي انتخاب شدند و در دو گروه (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه كنترل) قرار گرفتند. به‌منظور مقايسه‌پذيري روند تغييرات در نمره‌هاي هيجانات تحصيلي دانش‌آموزان از يك گروه كنترل استفاده شد. از هر دو گروه در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري آزمون هيجانات منفي تحصيلي گرفته شد. به گروه آزمايش، بازي درماني مبتني بر رابطۀ والد ـ كودك مطابق با الگوي لندرث به مدت ده جلسۀ 5/1 ساعته آموزش داده شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از شاخصهاي آمار توصيفي و استنباطي مورد تحليل قرار گرفت. با توجه به اينكه طرح تحقيق مورد نظر براي بررسي اين فرضيه از طرح اندازه‌گيريهاي مكرر دو گروهي برخوردار است و هيجانات منفي شامل پنج بعد است براي تحليل اين فرضيه از تحليل واريانس چند متغيره آميخته استفاده شد. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه هيجانات تحصيلي پكران است و پس از جلسات بازي درماني براي گروه آزمايش، تمام آزمودنيها با همين آزمون مورد بررسي قرار گرفت. بنابر يافته‌هاي اين مطالعه مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه به‌طور معني‌داري آموزش روش بازي درماني مبتني بر رابطه والد ـ كودك به مادران سبب كاهش هيجانات تحصيلي در دانش‌آموزان مقطع ابتدايي مي‌شود.