تأثير رفتار اخلاقي زنان كارافرين با نقش ميانجي‌گري هوشياري كارافرينانه بر عملكرد كسب و كار

اين پژوهش، كه از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش جمع‌آوري داده‌ها توصيفي ـ همبستگي است به بررسي تأثير رفتار اخلاقي زنان كارافرين با نقش ميانجي‌گري هوشياري كارافرينانه بر عملكرد كسب و كار پرداخته است. جامعه آماري پژوهش شامل 148 نفر از زنان كارافرين منتخب جشنواره كارآفريني ايراني صاحب كسب‌ و كار است كه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، 106 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. داده‌هاي لازم از طريق پرسشنامه هاي استاندارد جمع‌آوري شد. روايي و پايايي متغيرها مورد تأييد قرار گرفت. پايايي براي هوشياري كارافرينانه 0/78، رفتار اخلاقي 0/89 و عملكرد كسب و كار 0/90 به دست آمد. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از روش الگو سازي معادلات ساختاري و به كمك نرم افزار Smart PLS2 انجام پذيرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه رفتار اخلاقي زنان كارافرين به ميزان 49 درصد بر هوشياري كارافرينانه و به ميزان 45 درصد بر عملكرد كسب و كار آنها تأثير دارد. هم‌چنين نتايج نشان داد كه هوشياري كارافرينانه به ميزان 17 درصد به عنوان متغير ميانجي بين رابطه رفتار اخلاقي و عملكرد ايفاي نقش مي كند. نتيجه گرفته شد كه عملكرد كسب و كار زنان كارافرين تحت تأثير هوشياري كارافرينانه و رفتارهاي اخلاقي آنها است كه مديران و دست اندركاران بايد به آنها توجه ويژه اي كنند.