سنجش ميزان اثرگذاري مؤلفه هاي سازگاري بر تحكيم خانواده

بدون عنوان

سازگاري زن و شوهر در خانواده ها از اهميت زيادي برخوردار است. تحقيقات بسياري نشان داده كه كاهش ميزان آن تهديدي براي بقاء خانواده هاست. هدف اساسي اين تحقيق سنجش ميزان اثرگذاري هر يك از مؤلفه هاي سازگاري يعني توافق و همرأيي، پيوستگي، ابراز عواطف و رضايتمندي از زندگي زناشويي بر تحكيم خانواده‌هاست. اين پژوهش با روش پيمايشي و رويكرد جامعه شناختي، 148 نفر از كاركنان متأهل (64 هيأت علمي و 84 كارمند) دانشگاه‌هاي پيام نور استان همدان را با شيوه نمونه گيري چند مرحله اي انتخاب كرد و با استفاده از پرسشنامه بومي‌شده سازگاري ويك و بنازون و همكارانش و فيليسينگر و اسپانير مورد مطالعه قرار داد. يافته ها نشان داد، ميزان اثرگذاري هر يك از مؤلفه‌هاي سازگاري بر تحكيم خانواده يكسان نيست. نتايج تحليل رگرسيون چند متغيره نشان داد كه پيوستگي به خانواده با (0.515= β) و سپس ابراز عواطف و احساسات با (0.330=β) به ترتيب بيشترين تأثير را بر تحكيم خانواده دارد. اين نتيجه متمايز از نتايج تحقيقات فيليسينگر و اسپانير است كه توافق و ابراز دلبستگي در روابط جنسي را مهمترين مؤلفه تبيين‌كننده تحكيم خانواده ها بر مي‌شمارد. اين نتيجه تحت تأثير فرهنگ جامعه است.

no ab