تدوين الگوي علّي خودكارامدي تحصيلي بر اساس طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه مادران و خودپنداره و باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان

بدون عنوان

در اين مقاله روابط بين طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه‌ مادران، خودپنداره، باورهاي غير منطقي و خودكارامدي تحصيلي دانش‌آموزان در قالب يك الگو مورد بررسي قرار گرفته است. هدف اصلي اين پژوهش، دستيابي به الگويي بوده است تا به استناد آن بتوان تغييراتِ خودكارامدي تحصيلي دانش‌آموزان را در تعامل با سه متغير طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه، خود‌پنداره و باورهاي غيرمنطقي تبيين كرد. نمونه‌اي شامل 317 دانش‌آموز دختر و پسر پايه ششم دبستان، كه با روش نمونه‌برداري خوشه‌اي از مناطق 22گانه تهران انتخاب شده بودند، به سه پرسشنامه خودپنداره، باورهاي غيرمنطقي و خودكارامدي تحصيلي و مادرانِ آنها به پرسشنامه‌ طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه پاسخ دادند كه براي آنان فرستاده شده بود. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل رگرسيون و تحليل مسير مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها حاكي بود كه از بين مؤلفه‌هاي پانزده‌گانه طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه مادران، پنج طرحواره شامل طرحواره‌هاي رهاشدگي (p 0/0001)، بي‌اعتمادي (p 0/0001)، انزواي اجتماعي (p 0/0001)، معيارهاي سختگيرانه (p 0/0001) و طرحواره‌‌ ايثارگري (p 0/0001)، بر خودكارامدي تحصيلي دانش‌آموزان تأثير دارد. هم‌چنين نتايج نشان داد كه متغيرهاي خودپنداره و باورهاي غير منطقي دانش‌آموزان به عنوان متغيرهاي ميانجي برازندگي الگو را افزايش مي‌دهد و خودكارامدي تحصيلي با خودپنداره، رابطه‌ مستقيم و با باورهاي غير منطقي رابطه‌ عكس دارد. در نهايت به استناد نتايج، الگوي خودكارامدي تحصيلي تدوين شده اين الگو، اين امكان را فراهم مي‌آورد تا بتوان خودكارامدي تحصيلي را از روي ديگر متغيرهاي پژوهش پيش‌بيني كرد

فاقد چكيده