بررسي رابطه بين اعتماد بين‌شخصي و احساس امنيت اجتماعي در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي (مطالعه موردي دانشجويان دختر دانشگاه الزهرا و شهيد بهشتي)

مقدمه: احساس امنيت اجتماعي در عصر جهاني‌شدن اطلاعات به‌عنوان يكي از ويژگي‌هاي بارز عصر جديد، در عرصه‌هاي مختلف زندگي اجتماعي به‌خصوص در استفاده از شبكه‌هاي مجازي بر تمامي حوزه‌هاي فعاليت بشري تأثيري شگرف گذاشته است. شبكه‌هاي مجازي به‌عنوان موجي كه هيچ فضا و تمدني ياراي مقابله و مقاومت در برابر آن را ندارد؛ امنيت اجتماعي جوامع را به چالش كشيده و عدم امنيت را در پي آورده است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين اعتماد بين شخصي با ميزان احساس امنيت اجتماعي در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي در ميان دانشجويان است. روش: اين پژوهش با روش پيمايش و با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته طراحي و اجراشده است. جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان دختر دانشگاه شهيد بهشتي و الزهرا (س) است كه به تعداد 18097 مي‌باشند و حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران ۳۷۶ نفر تعيين گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه ميزان احساس امنيت اجتماعي در شبكه‌هاي مجازي در حد متوسط به پايين مي‌باشد. همچنين ميان اعتماد بين شخصي با ميزان احساس امنيت اجتماعي در شبكه‌هاي مجازي رابطه مستقيم متوسطي وجود دارد. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان مي‌دهد كه 20.3 درصد از تغييرات متغير ميزان احساس امنيت اجتماعي در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي توسط متغير اعتماد بين‌شخصي تبيين شده است. نتيجه‌گيري: هراندازه اعتماد بين‌شخصي دانشجويان در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي بالاتر باشد، به همان اندازه احساس امنيت بيشتري را تجربه خواهد كرد. در غير اين صورت، عدم احساس امنيت بر آن‌ها مستولي مي‌شود.